رابطه بين گرايش به جراحي زيبايي با تصوير بدني منفي و باورهاي غيرمنطقي زنان متقاضي جراحي زيبايي: نقش ميانجي‌گري تنظيم شناختي هيجان

مقدمه: در چند دهه اخير برداشت‌هاي تازه‌اي از زيبايي شده و زيبايي به عنوان جذابيت و بي‌نقص‌بودن تعريف مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر تعيين برازش مدل ساختاري روابط بين گرايش به جراحي زيبايي با تصوير بدني منفي و باورهاي غيرمنطقي با ميانجي‌گري تنظيم شناختي هيجان در زنان متقاضي جراحي زيبايي شهر بوشهر بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگي از نوع مدل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش تمامي زنان متقاضي جراحي زيبايي كه در سال 1399 به كلينيك‌هاي زيبايي شهر بوشهر مراجعه كرده‌ بودند را شامل مي‌شد. حجم نمونه متشكل از 400 نفر خانم بودند كه به شيوه نمونه‌گيري تصادفي در دسترس انتخاب گرديدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌هاي گرايش به جراحي زيبايي اعتمادي‌فر و اماني (1392)، تصوير بدني ليتلتون و همكاران (2005)، باورهاي غيرمنطقي جونز (1969) و تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي (2001) بود. يافته‌ها: نتايج نشان‌داد كه متغيرهاي تصوير بدني منفي و باورهاي غيرمنطقي با ميانجي‌گري تنظيم شناختي هيجان پيش‌بيني‌كننده گرايش به جراحي زيبايي در زنان بودند. همچنين تحليل داده‌ها نشان‌دهنده مناسب بودن شاخص‌ها بوده و مدل از برازش مطلوبي برخوردار بود. يافته‌هاي مدل ساختاري نشان‌داد كه مسير تصوير بدني منفي و باورهاي غيرمنطقي با تنظيم شناختي هيجان به‌طور مستقيم و با گرايش به جراحي زيبايي با ميانجي‌گري تنظيم شناختي هيجان معنادار مي‌باشد. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش، مي‌تواند براي روان‌درمانگران و مشاوران در ارائه مشاوره تخصصي به زنان متقاضي جراحي پروتكلي مبني بر اصلاح باورها و شناخت‌هاي غيرمنطقي و آموزش سبك‌هاي مقابله‌اي جهت كاهش تصوير بدني منفي و باورهاي غيرمنطقي و افزايش تنظيم شناختي هيجان  معرفي نمايد.