جايگاه صنايع دستي در توسعه گردشگري روستاي متكازين (استان مازندران)

زنجيره ارزش صنايع دستي، يك سيستم اقتصادي شامل مجموعه‌اي از فعالين و فعاليت‌هاي تجاري است كه كسب وكار آن‌ها در امتداد يكديگر، موجب تكامل و تجارت محصول، از توليد كنندگان ابتدايي به مصرف‌كنندگان نهايي مي‌شود و براي هر يك از فعالان شبكه، ارزش اقتصادي خلق مي‌كند. از طرفي، صنعت گردشگري نيز به عنوان نزديكترين صنعت به صنايع‌دستي است كه مي‌تواند در جهت ايجاد و گسترش بازار صنايع‌دستي، نقش حياتي ايفا كند. زيرا كه خريد سوغات از مهمترين و محبوبترين فعاليت‌هاي گردشگران محسوب مي‌شود لذا، هدف اين پژوهش ايجاد موقعيت‌ها و فرصت‌هايي براي مردم محلي و قادر ساختن آن‌ها به مشاركت در بخش گردشگري و كمك به توليد كنندگان محلي در فراهم آوردن كالاها و خدمات لازم و كاهش مقادير واردات آن محصولات مي‌باشد.اين تحقيق كاربردي، ساختار زنجيره ارزش صنايع دستي را در روستاي متكازين با روش اسنادي و ميداني در سال 1399 تحليل نموده است. پردازش و تحليل اطلاعات با استفاده از نرم‌‌افزارهاي SPSS V.23 و Smart PLS V.3 صورت گرفت. اين مطالعه مجموعاً در 4 بخش كلي؛ 1 تهيه پرسشنامه تعيين زنجيره ارزش صنايع دستي بر گردشگري روستايي. 2 تكميل پرسشنامه توسط خبرگان (اساتيد، كارشناسان سازمان هاي مرتبط، صنعتگران). 3 تحليل و آناليز داده ها و 4 شناسايي موثرترين عوامل بر توسعه گردشگري روستايي؛ انجام شد.فرضيه تأثير زنجيره ارزش صنايع دستي در توسعه گردشگري روستايي با ضريب رگرسيون 0.749 تائيد گرديد. نتايج نشان مي‌دهد دو فعال اين زنجيره يعني توليد كننده و تسهيلگر دولتي بالاترين تاثير مستقيم و مثبت را در توسعه گردشگري روستايي داشته و دو فعاليت تامين مواد اوليه و تكميل (بسته بندي) اثرات منفي و معكوس بر توسعه اقتصاد گردشگري داشته است. طبق نتايج، ضريب تاثير دو سطح فعالين عمده فروش و خرده فروش مقدار اندك و كم ارزشي بوده كه در واقعيت نيز حضور فيزيكي بازرگانان و فروشگاه‌هاي فيزيكي و مجازي، بازارچه‌هاي دائمي و محلي و شبكه‌هاي توزيع و پخش در منطقه كمرنگ مي‌باشند و فروش اين محصولات محدود به نمايشگاه‌هاي فصلي و سفارشات جزئي بوده است و لزوم بهره‌گيري از فناوري‌هاي نوين و تجارت الكترونيك جهت توسعه بازار مشهود و ضروري است.