اثر تمرينات تركيبي (اينتروال هوازي و مقاومتي) با دو شدت مختلف بر FGF-21، آنزيمهاي كبدي، مقاومت به انسولين و تركيب بدن در زنان مبتلا به كبد چرب غير الكلي

مقدمه: كبد چرب غيرالكلي (NAFLD) وضعيتي است كه در آن تجمع چربي در كبد افزايش مي‌يابد. ورزش مي‌تواند با جلوگيري از تجمع بيش از حد چربي در كبد به عنوان يك مداخله غيردارويي منجر به بهبود اين عارضه و جلوگيري از پيشرفت بيماري‌هاي مزمن كبدي باشد. هدف تحقيق حاضر مقايسه تاثير تمرينات تركيبي با شدتهاي متفاوت بر FGF-21، مقاومت به انسولين، آنزيمهاي كبدي و تركيب بدن زنان مبتلا به كبد چرب بود. مواد و روشها: تعداد 33 زن مبتلا به NAFLD با ميانگين سني 7/75±43/45 سال و شاخص توده بدني 6±32/84 كيلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفي به سه گروه مساوي تقسيم شدند؛ اينتروال هوازي (AIT) - تمرين مقاومتي (تركيبي 1)، اينتروال شديد (HIIT) - تمرين مقاومتي (تركيبي 2) و گروه كنترل. برنامه تمريني به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد. متغيرهاي پژوهش قبل و بعد از دوره تمريني اندازه گيري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آناليز واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر (p 0.05) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد شاخص HOMA-IR و FGF-21 سرمي در گروه‌هاي تمرين تركيبي در مقايسه با گروه كنترل به‌طور معني‌داري كاهش يافته بود (0/05 p). در سطوح آنزيمهاي ALT و AST، اثر و تفاوت معني داري مشاهده نشد. همچنين، كاهش معني‌داري درصد چربي بدن مشاهده شد (0/05 p). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد زنان مبتلا به NAFLD احتمالا بتوانند از هر دو شدت تمرين تركيبي مقاومتي و اينتروال متوسط و شديد به‌عنوان يك راهكار غيردارويي براي كاهش درصد چربي و بهبود مقاومت به انسولين و FGF-21 استفاده كنند.