اثربخشي روايت درماني بر ميزان ولع، لغزش و عود در بيماران تحت درمان متادون

پژوهش حاضر به منظور تعيين اثربخشي روايت درماني بر ميزان ولع، لغزش و عود در بيماران تحت درمان با متادون انجام گرفت. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل با مرحله پيگيري (يك ماهه) بود. جامعه آماري شامل كليه بيماراني بود كه به مراكز درمان سوءمصرف مواد شهرستان گرمسار (سال 1400-1399) مراجعه كرده بودند، كه از بين آنها 72 نفر مرد تحت درمان با متادون به روش نمونه گيري دردسترس به صورت تصادفي به 2 گروه آزمايش (36 نفر) و كنترل (36 نفر) تخصيص يافتند. درمان شامل 10 جسله روايت درماني 90 دقيقه اي به صورت هفتگي بود. ابزارهاي مورد استفاده شامل مقياس پيش بيني عود(RPS)  رايت و همكاران (1995) و آزمايش مورفين بود. براي تحليل داده­ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون خي­دو استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه روايت درماني باعث كاهش معنادار ولع (0/58)، احتمال لغزش (0/51) و عود (p 0/05) در بيماران تحت درمان با متادون شد. همچنين بين دو گروه در پس آزمون و پيگيري از لحاظ آماري تفاوت معناداري وجود داشت (p 0/05). از يافته هاي فوق مي توان نتيجه گرفت كه از روايت درماني مي توان براي بهبود ميزان لغزش، ولع و عود در بيماران تحت درمان با متادون استفاده كرد.