دولت، انسان و تربيت در انديشه‌ سياسي ياسپرس؛ (رويكردي وجودشناسانه به دولتِ مدرن)

بررسي تاريخي دولت مدرن نشان مي‌دهد كه اين نظام، موجب شكل‌گيري يك نوع ثبات سياسي- اجتماعي در جوامع غربي شده است؛ با اين حال برخي متفكران اگزيستانس همچون كارل ياسپرس، نقدهايي به مباني مدرنيسم و در ادامه به دولت مدرن دارند. ياسپرس بر اين باور است كه دولتِ برآمده از مدرنيته سياسي به دليل غلبه‌‌ي تكنيك، عدم واقع‌بيني، برداشت‌هاي سويه‌دار از وضعيت انسان و در نهايت عدم توانايي در ايجاد ارتباط صحيح بين انسان‌ها، موجبات شكل‌گيري يك سياست توده‌اي و در ادامه، باعث كاهش استقلال و آزادي واقعي انسان شده است. از اين‌رو وي در تلاش است تا با نقد صحيح اين نظام سياسي، زمينه‌ي نقش‌آفريني بيش‌تر انسان‌ها را فراهم آورد. سوال اصلي پژوهش حاضر آن است كه مهم‌ترين نقدهاي ياسپرس به مباني مدرنيسم و دولت مدرن كدام بوده و راهكار ياسپرس در كاهش اثرات منفي آن چيست؟ در اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي – تحليلي، نشان داده شده است كه در انديشه‌ي سياسي ياسپرس، دو مولفه‌ي‌ فهم‌ تاريخي و عقلانيتِ خودآگاه انسان‌ها، در برابر موانع رشد فرد و جامعه اثرگذار بوده و دولت با استفاده از چنين ابزارهايي، البته با استفاده از يك سير تربيتي صحيح سياسي، قادر خواهد بود مخاطرات جامعه‌ي‌ توده‌اي مدرن را به حداقل برساند.