عوامل ‌مؤثر در ايجاد تسهيلات غيرجاري در صنعت بانكداري ايران و برآورد آثار ناشي از اندازه‌گيري آن بر مبناي اجراي الزامات IFRS

نحوهٔ شناسايي و اندازه‌گيري تسهيلات غيرجاري براساس استانداردهاي حسابداري ايران با  IFRS متفاوت است. هدف اين پژوهش شناسايي عوامل ‌مؤثر در ايجاد و افزايش تسهيلات غيرجاري (NPLs) در صنعت بانكداري ايران و  اثرات ناشي از اندازه‌گيري آن از طريق اجراي IFRS است. پس از انجام‌ مطالعهٔ نظام‌مند، سؤالات پرسشنامه طراحي و به‌منظور گردآوري نظر خبرگان و دست‌اندركاران گزارشگري مالي ‌بانك‌ها، ارسال شد. پاسخ‌هاي دريافتي با استفاده از منطق فازي تحليل شد. نتايج نشان مي‌دهد برخي ويژگي‌هاي محيط گزارشگري مالي ‌بانك‌ها در ايران نظير ساختار محيط اقتصادي، ضعف سازوكارهاي پاسخ‌گويي و پاسخ‌خواهي، ضعف حاكميت شركتي و ساختارهاي كنترل‌ داخلي و ناكارآمدي فرايند وصول مطالبات سبب ايجاد و افزايش تسهيلات غيرجاري شده است. بالابودن حجم NPLs در صنعت بانكداري ايران ‌به‌عنوان يكي از چالش‌هاي اساسي اجراي IFRS مطرح است. تفاوت بااهميت در نحوهٔ اندازه‌گيري تسهيلات ‌براساس استانداردهاي حسابداري ايران و همچنين مقررات ذخيره‌گيري بانك مركزي ج.ا.ا. با الزامات IFRS سبب مي‌شود با اندازه‌گيري تسهيلات به ارزش منصفانه، خالص ارزش ترازنامه و نسبت كفايت سرمايهٔ ‌بانك‌ها به‌نحو قابلِ‌ملاحظه‌اي كاهش يابد. علاوه‌براين، رويكرد سخت‌گيرانه و آينده‌نگر مقررات ذخيره‌گيري ‌براساس مدل زيان اعتباري ‌موردانتظار، سبب افزايش حجم ‌ذخاير ‌بانك‌ها و  ‌تأثير منفي بر نسبت كفايت سرمايه خواهد شد.