بررسي فراواني و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي سالمونلاهاي جدا شده از سگ هاي بدون علائم كلينيكي در شهرستان زابل

بيماري سالمونلوز با گسترش بالاي جهاني، يكي از مهمترين بيماري هاي زئونوتيك انسان و حيوانات مي باشد. مدفوع تقريبا همه حيوانات از قبيل سگ ممكن است به عنوان يك منبع بالقوه عفونت سالمونلا در انسان و حتي ديگر حيوانات باشد. با توجه به افزايش نگهداري سگ در ميان مردم، به ويژه كساني كه در مناطق روستايي زندگي مي كنند، خطر افزايش انتقال عفونت سالمونلا به انسان وجود دارد. بدليل كمبود اطلاعات مربوط به نقش سگ ها به عنوان منبع عفونت سالمونلا در انسان در زابل (جنوب شرقي ايران)، اين مطالعه با هدف تعيين فراواني سالمونلا در سگ هاي منطقه سيستان و نقش آن به عنوان منابع بالقوه عفونت در انسان انجام شد.در اين پژوهش نمونه ها با استفاده از سواب ركتال از 250 سگ روستايي فاقد علائم باليني جمع اوري شد. نمونه ها در محيط هاي عمومي و اختصاصي كشت و با استفاده از تست هاي رايج آزمايشگاهي تعيين هويت گرديد. سپس ايزوله هاي تعيين هويت شده با استفاده از روش مولكولي(PCR) و پرايمرهاي عمومي در سطح جنس مورد شناسايي قرار گرفتند. در اين تحقيق 58 ايزوله سالمونلا از 250 نمونه سواب ركتال تعيين هويت گرديد. بيشترين مقاومت نسبت به آنتي بيوتيك هاي كوتريموكسازول، جنتامايسين، تتراسيكلين و ناليديكسيك اسيد مشاهده شد. جداسازي سويه هاي زئونوتيك سالمونلا از سگ هاي فاقد علائم باليني، آنها را به عنوان يكي از خطرناكترين عوامل انتشار باكتري سالمونلا در محيط و خطري براي بهداشت عمومي و سلامت حيوانات معرفي مي كند.