نقش بازآفريني شهري در مطلوبيت فضاهاي عمومي (مورد مطالعه: فضاي عمومي حرم در شهرري)

ارتقاء مطلوبيت فضاها كه به معناي پذيرفته شدن آنها از جانب مردم و تأثيرگذاري بر استفاده كنندگان است، هدف مهمي از بازآفريني شهري است. هدف اين پژوهش بررسي نقش بازآفريني شهري در مطلوبيت محور حرم در شهرري از منطقه 20 شهرداري تهران، به عنوان يك فضاي عمومي كهن است. تحقيق، روشي توصيفي تحليلي داشته و مبتني بر داده‌هاي پيمايشي گردآوري‌شده از 240 فرد نمونه از كسبه قديمي فضاي عمومي يادشده مي‌باشد. براي تحليل داده‌ها از آزمون تي تك‌نمونه‌اي در نرم‌افزار SPSS  و مدل معادلات ساختاري نرم‌افزار AMOS استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق حاكي است كه مطلوبيت فضا در ابعاد كالبدي و اجتماعي بالاتر از حد متوسط و در ابعاد محيط‌زيستي و اقتصادي، پايين‌تر از حد متوسط قرار دارد. قابليت فضا براي حضور زنان و حضور افرد در سنين مختلف، تسهيلات عبور پياده، ايمني فضا، دسترسي مناسب، آسايش استفاده‌كنندگان، و احساس تعلق به فضا شاخص‌هايي از 25 شاخص مطلوبيت فضا بوده‌اند كه وضعيت موجود، شرايط مطلوب‌تري از آنها را ارائه مي‌دهد. از آن‌جا كه طرح‌هاي اجرا شده بيشتر ماهيتي كالبدي و فيزيكي داشته و كمتر فرهنگي يا اجتماعي بوده‌اند، شاخص‌ها و ابعاد مربوط به اين ابعاد نيز دستخوش تغيير و تاثيرپذيري زيادتري گرديده‌اند. تسهيل حضور زنان، تسهيل عبور پياده، ايمن‌سازي فضا، زيباسازي فضا، رفع آلودگي صوتي و توجه به تنظيف فضا سبب شده كه شاخص‌هاي مربوط تاثيرپذيري و تغييرات مثبت بيشتري را نمايان سازند. طرح‌هاي بازآفريني اجرا شده از ابعاد فرهنگي اجتماعي و اقتصادي غفلت نموده و از اين‌رو فضا به لحاظ مطلوبيت، در اين ابعاد كاستي و ضعف زيادتري دارد.