بررسي تخريب زيستي لاستيك SMR پخت‌شده با هدف كاهش پسماندهاي زيست‌محيطي: نقش سامانه‌پخت، پركننده و روغن

در اين كار پژوهشي، اثر متغيرهاي نوع سامانه پخت، مقدار و اندازه پركننده و نوع روغن بر بازيافت و مقدار تخريب زيستي آميزه هاي متفاوت بر پايه لاستيك طبيعي بررسي شد. مقدار تخريب آميزه ها بر حسب سامانه پخت به ترتيب كارآمد، نيم كارآمد و معمولي افزايش يافت. با بالارفتن مقدار ناخالصي، مقدار تخريب به صورت SMR50 SMR20 SMR10 افزايش پيداكرد. با افزايش مقدار پر كننده دوده، تخريب آميزه ها روند كاهشي نشان داد. همچنين، آميزه حاوي دوده ريزتر (N330) نسبت به دوده درشت تر (N550)، در مقدار يكسان، تخريب كمتري داشت. كمينه مقدار سل در سامانه كارآمد ديده شد. همچنين، ترتيب مقدار سل در نمونه ها به صورت SMR50 SMR20 SMR10 بود. نمونه بدون دوده، بيشترين تخريب نهايي و بيشترين درصد سل را داشت.