بررسي شرايط رويشگاهي آلبالوي خراساني (Prunus chorassanica (Pojark.) A.E.Murray) در رويشگاه‌هاي طبيعي استان خراسان ‌‌رضوي

پژوهش پيش‌رو با هدف شناسايي شرايط رويشگاهي آلبالوي خراساني (Prunus chorassanica (Pojark.) A.E.Murray) به‌عنوان يك درختچه انحصاري ايران در استان خراسان رضوي انجام شد. پس از استقرار سه ترانسكت 100 متري در سه رويشگاه طبيعي اين گونه در شهرستان درگز، 10 قطعه‌نمونه پنج متر مربعي در امتداد هر ترانسكت پياده شد. در قطعه‌نمونه‌ها، درصد تاج‌پوشش و تراكم گونه‌هاي گياهي به‌روش تصادفي- منظم نمونه‌برداري شد. همچنين، شرايط بوم‌شناختي رشد و پراكنش آلبالوي خراساني شامل ويژگي‌هاي اقليمي، توپوگرافي و خاك رويشگاه‌ها بررسي شد. پوشش گياهي گونه مذكور در سه رويشگاه مورد بررسي بين 7.87 تا 11.7 درصد و تراكم آن نيز بين 50 تا 75 پايه در هكتار متغير بود. متوسط درصد شن، سيلت و رس خاك رويشگاه‌هاي اين درختچه به‌ترتيب 34، 38.5 و 27.5 درصد و بافت خاك آن از نوع لومي به‌دست آمد. متوسط pH و هدايت الكتريكي خاك نيز به‌ترتيب 7.73 و 0.8 دسي‌زيمنس بر متر بودند. اين گونه در ارتفاع بيشتر از 2000 متر از سطح دريا، شيب بين 30 تا 55 درصد و اغلب در جهت شمالي حضور دارد. باتوجه‌به ارزش زياد آلبالوي خراساني، ضروري است در قالب اقدام براي حفاظت در خارج از رويشگاه اصلي، بذرهاي آن جمع‌آوري و در بانك ژن منابع طبيعي ايران ذخيره شوند. همچنين، پيشنهاد مي‌شود كه پايه‌هايي از آن در باغ گياه‌شناسي ملي ايران كاشته شوند تا در صورت لزوم، امكان احياي دوباره جمعيت آن در طبيعت وجود داشته باشد.