مدل يابي روابط علّي تاب آوري و ذهن آگاهي با بهزيستي ذهني افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد: نقش واسطه اي تنظيم هيجان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش تعديل‌كننده تنظيم هيجان در رابطه تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي با بهزيستي ذهني در افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي-همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد در كمپ‌هاي ترك اعتياد و انجمن معتادان گمنام شهر تهران در سال 1398 بود كه 400 نفر (200 نفر مرد و 200 نفر زن) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه تاب‌آوري، پرسشنامه ذهن آگاهي، پرسشنامه بهزيستي ذهني، پرسشنامه رضايت از زندگي و پرسشنامه تنظيم هيجان استفاده شد. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و مدل سازي معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج مدل معادلات ساختاري نشان داد كه اثر مستقيم متغيرهاي تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي بر بهزيستي ذهني معنادار بود. همچنين، نقش ميانجي تنظيم هيجان در رابطه بين تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي با بهزيستي ذهني در افراد مبتلا به اختلال مصرف مواد معنادار بود. نتيجه گيري: طبق نتايج به دست آمده ميتوان گفت كه متغيرهاي تنظيم هيجان، تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي نقش مهمي در بهزيستي ذهني دارند. همچنين، نتايج نشان داد تنظيم هيجان در رابطه تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي با بهزيستي ذهني داراي نقش ميانجي ميباشد.