تأثير تضادهاي انديشه‌اي بر شكل‌گيري روابط امنيتي عربستان با ايران

هدف از پژوهش حاضر بررسي روابط عربستان و ايران است. هر دو كشور از اهميت بسزايي در منطقه برخوردار و در سده اخير، منشأ تحولات بسياري بوده كه گاهي به سوي همكاري و گاهي نيز به سمت تقابل پيش رفته اند. سوال پژوهش حاضر بر چيستي تضادهاي انديشه اي ميان ايران و عربستان سعودي مبتني بوده و براي پاسخ به سوال اين فرضيه را به محك آزمون مي گذاريم كه عربستان با ورود كارگزاران نوظهور به عرصه سياسي كشور به دليل اختلافات هويتي و ايدئولوژيكي، روابط خصمانه و تقابل جويانه با جمهوري اسلامي را به منظور به حاشيه راندن ايران و حفظ جايگاه منطقه اي خود در پيش گرفته است. روش گردآوري داده ها مبتني بر روش اسنادي، راهبرد پژوهش قياسي، روش تجزيه و تحليل داده ها توصيفي – تبييني و ملهم از نظريه امنيتي سازه انگاري است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه عربستان سعودي براي تقابل با جمهوري اسلامي ايران با حمايت از سوي ايالات متحده آمريكا از تضادهاي مباني و انديشه اي نظير هويت، تقابل ايدئولوژيكي، دشمن تراشي، رهبري جهان اسلام، كسب قدرت برتر منطقه اي، برتري جويي سياسي و ديپلماتيك و ... بهره مي برد. تأكيد مسائل هويتي و قوميتي، نوع نظام سياسي، فرقه گرايي و فرقه سازي، فرهنگ سياسي و تصورات ذهني بازيگران سياسي دو كشور در تداوم تقابل و واگرايي نقش بسزايي داشته است.