مطالعۀ تطبيقي آثار نگارگري كتاب‌هاي مصور و نقوش سفالينه‌هاي دورۀ سلجوقي

هنرهاي تصويري دوران سلجوقي از غني ترين نمونه ها در تاريخ هنر ايران هستند. صنايع دستي چون سفالگري و نقاشي بر روي ظروف سفالي در اين دوره به اوج شكوفايي خود رسيدند. به دليل ويرانگري هاي مغولان پس از عصر سلجوقي و عوامل مخرب طبيعي، جز تعداد اندكي از كتب مصور اين زمان برجاي نمانده است. اين منابع اطلاعات كافي در زمينه هنرهاي تصويري اين دوره به دست نمي دهد. اما به دليل ماندگاري آثار سفالي در برابر عوامل مخرب، تعداد زيادي از اين ظروف مربوط به دوران سلجوقي در دست است. با بررسي موارد تشابه اين دو گونه هنر تصويري [كتب مصور و سفالينه هاي منقوش]، مي توان در بررسي خصوصيات تصويري دورۀ سلجوقي از نقوش سفالينه هاي اين دوره بهره برد. پژوهش حاضر قصد دارد با اتكا به منابع موجود در صدد پاسخگويي به اين سؤالات برآيد كه ويژگي هاي تصاوير كتاب‌هاي مصور و نقوش سفالينه هاي عصر سلجوقي چه بوده اند و وجوه اشتراك و افتراق آنها چه هستند؟ لذا ضمن بررسي هنرهاي تصويري دوران سلجوقي و مطالعۀ ريشه‌هاي تصويري هنر اين دوره و پس از بررسي نمونه هايي از آثار نگارگري كتب مصور برجاي مانده از اين عصر، همچنين مطالعه نقوش سفالينه هاي دو مركز ري و كاشان، اين دو گونه هنر تصويري عصر سلجوقي با ذكر نمونه هايي از آثار سفالي اين دوره مورد مطالعۀ تطبيقي قرار گرفته اند. جهت مطالعه دقيق تر نقوش و خصوصيات بصري، دو گونۀ هنري در دو جدول، بررسي و مقايسه شده اند.