دورنماي جايگاه اتحاديه اروپا در اقتصاد سياسي جهاني در ۲۰۵۰

بعد از جنگ جهاني دوم، كشورهاي اروپايي درصدد برآمدند تا جهت ممانعت از تكرار تجربه تلخ جنگ و خسارات ناشي از آن به همكاري با يكديگر بپردازند. بنابراين از سال 1957 روند همگرايي آغاز شد. علي رغم آن كه در آغاز هزاره ميلادي تصور مي شد اتحاديه اروپا يكي از مهم ترين نمادهاي همگرايي منطقه اي در جهان است، در طي يك دهه گذشته با بحران هاي متعددي مواجه شد و ترديدهايي در مورد آينده اتحاديه اروپا به وجود آمد. اين مقاله در صدد پاسخ به اين پرسش است كه در دورنماي 2050 نظر به بحران هاي مذكور، چه سناريوهايي براي اتحاديه اروپا متصور است؟ 4 سناريو در پاسخ به اين پرسش مطرح شده اند كه سناريوي جهان مطلوب، سناريوي محتمل است. در اين سناريو، حجم سرمايه گذاري اتحاديه در مناطق مختلف جهان، توسعه فناوري هاي كليدي، افزايش مناسبات اقتصادي با ساير كنشگران نظان بين الملل، نفوذ اين سازمان در مناطق داراي بيشترين منابع گازي، طلا و ... به عنوان پيشران هايي ارزيابي شده اند كه اتحاديه را در 2050 به يك قدرت بزرگ اقتصادي - سياسي مبدل خواهند ساخت. چارچوب نظري مقاله نيز نهادگرايي است و در اين نوشتار از روش هاي آينده پژوهي از جمله سناريونويسي(جي بي ان) و مكتور(Mactor) استفاده شده است. به علاوه از ديده باني، برگزاري پنل هاي خبرگي و جلسات طوفان فكري براي جمع آوري و تحليل بهره گرفنه شده است. در رابطه با سازمان دهي لازم به ذكر است كه در ابتدا به چارچوب نظري(نهادگرايي) پرداخته شده و سپس بر اساس روش مكتور مهم ترين كنشگران شناسايي شده اند و در گام سوم بر اساس روش جي بي ان(بومي سازي شده) سناريوها استخراج شده اند.