ارائه الگوي تبيين سكوت سازماني در سازمانهاي آموزشي با رويكرد آميخته اكتشافي مورد مطالعه : دانشگاه آزاد واحد اصفهان (خوراسگان)

هدف: هدف از انجام اين پژوهش، شناسايي مؤلفه‌هاي كليدي حاصل از تجارب كاركنان و اعضاي هيئت علمي دانشگاه آزاد واحد اصفهان (خوراسگان) از سكوت سازماني و ارائۀ الگوي مفهومي آن مبتني بر مدل‌سازي معادلات ساختاري، بر مبناي رويكرد آميختۀ اكتشافي و طراحي مدل بود. روش: در اين پژوهش، روش آميخته به كار گرفته شد؛ در بخش كيفي، از روش پديدارشناسي و در بخش كمّي از روش توصيفي، همبستگي مبتني بر معادلات ساختاري استفاده شد. جامعۀ آماري پژوهش در بخش كيفي، كاركنان و اعضاي هيئت علمي دانشگاه آزاد واحد اصفهان (خوراسگان) بود كه در بخش كيفي، با روش تمايز حداكثري، مشاركت‌كنندگان در پژوهش انتخاب شدند و پس از انجام 20 مصاحبه، اشباع حاصل شد. به منظور بررسي روايي داده‌هاي كيفي، از روايي سازه، بيروني، توصيفي و تفسيري لينكلن و گوبا و به منظور بررسي قابليت اعتماد، از رويكرد سه‌گانۀ رائو و پري استفاده شد. يافته‌ها: عوامل سكوت سازماني در چهار مقولۀ اصلي عوامل فردي، عوامل سازماني، عوامل گروهي و عوامل فرهنگي طبقه‌بندي شدند و پيامدهاي حاصل از سكوت سازماني در دو طبقۀ عوامل سازماني و عوامل فردي دسته‌بندي شدند. نتيجه‌گيري: تأثير عوامل تعديلگر از طريق عوامل سازماني به پيامدهاي سازماني و تأثير عوامل تعديلگر از طريق عوامل گروهي به پيامدهاي فردي معنادار نبوده و سازۀ عوامل فردي با مقدار 0/71، بيشترين تأثير را بر پيامدهاي فردي گذاشته بود.