ارتباط بيماري‌هاي مزمن با فعاليت فيزيكي در سالمندان شهر بيرجند

زمينه و هدف: بيماري‌هاي مزمن بر فعاليت‌هاي معمول و روزانه زندگي اثر مي‌گذارند. به طورطبيعي با افزايش سن ميزان فعاليت افراد كاهش مي‌يابد و باعث افزايش بيماري‌هاي دوران سالمندي مي‌شود و در نتيجه فعاليت فيزيكي و سالمندي در يك سيكل معيوب قرار مي‌گيرد. اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بيماري‌هاي مزمن با فعاليت فيزيكي در سالمندان شهر بيرجند انجام شد. روش تحقيق: اين مطالعه مقطعي بخشي از يك مطالعه جامع با عنوان «طرح جامع سالمندان شهر بيرجند» مي‌باشد كه از سال 1397 روي 1418 فرد 60 سال و بالاتر انجام شد. قبلا از جمع‌آوري داده‌ها فرم رضايت آگاهانه تكميل و فعاليت فيزيكي با پرسشنامه استانداردLASA Physical Activity Questionnaire  و ابتلاي فرد به بيماري مزمن با پرسشنامه استاندارد سابقه بيماري ها سنجيده شد. يافته‌ها: از 1418 سالمند 683 (48/1 %) مرد و 735 (51/8%) زن بودند 1063 (74/9%) در رده سني 74-60 قرار داشتند. 351 (24/8%) افراد مورد مطالعه ديابت، 606(42/7%) فشارخون بالا و 457 (32/2%) ديس ليپيدمي و 79 (5/6%) سكته قلبي داشتند. يافته‌ها نشان داد50 درصد سالمندان مطالعه ما فعاليت فيزيكي متوسط (بيشتر از600 دقيقه در هفته)، 37 درصد بدون فعاليت (كم‌تر از 300 دقيقه در هفته) و 13 درصد فعاليت فيزيكي كمي (بين 300 تا600 دقيقه در هفته) داشتند. بيماري‌هاي استئوآرتريت (0/03=P) سرطان (0/02=P) سابقه پرفشاري خون (0/001=P). سكته مغزي (0/001=P)، سكته قلبي (0/04=P)  و نارسايي قلبي (0/03=P) ارتباط معناداري با فعاليت فيزيكي داشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه بين ابتلا به بيماري‌هاي مزمن با فعاليت فيزيكي ارتباط وجود داشت، نتايج اين مطالعه مي‌تواند در زمينه برنامه‌ريزي‌هاي مربوط به سلامت سالمندان و برنامه‌ريزي مطلوب به سياستگذاران سيستم ارائه خدمات بهداشتي درماني كمك نمايد.