تدوين چارچوبي براي ارتقاي سبك زندگي دانشجويان در جامعه ايران: رويكرد تحليل محتوا

توجه كافي به شيوه زندگي دانشجويان به عنوان يك سرمايه انساني بالقوه در جامعه و ارتقاي آن در ساخت آينده كشور يك ضرورت به حساب مي‌آيد؛ بر اين اساس هدف پژوهش حاضر ارائه يك چارچوب مفهومي از عوامل ارتقاي سبك زندگي دانشجويان در جامعه ايران است. جهت‌گيري پژوهش، توسعه‌اي و روش‌شناسي آن كيفي بوده است. رويكرد و راهبردي كه در روش كيفي انتخاب شد، نمونه‌اي از تركيب هدفمند قياس و استقرا با عنوان تحليل محتواي هدايت شده و تجمعي بود. واحد تحليل براي مطالعه و بررسي متون نظري و تجربي، بر‌اساس واحد تحليل كلمه / نماد و مضمون بوده است. جامعه آماري نيز اعضاي هيئت علمي دانشگاه بودند كه دوازده نفر به‌طور هدفمند و از روش زنجيره‌اي به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. همچنين از روش تحليل متون و مصاحبه نيمه‌ساختاريافته براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. شيوه كنترل كيفيت تحليل محتوا، از طريق رويكرد دريافت نظرهاي متخصصان به ‌عنوان كميته تخصصي و ضريب توافق بين كدگذاران بود كه با تأييد كميته تخصصي و برآورد ضريب 0/87، يافته‌هاي پژوهش از اعتبار و اعتماد لازم برخوردار شد. براساس يافته‌هاي به دست آمده از اين مطالعه، 54 كد معنايي در سه مقوله اصلي قابليت‌هاي ذهني، فردي و اجتماعي طبقه‌بندي و در يك چارچوب شبكه‌اي به عنوان عوامل ارتقا و بهبود سبك زندگي دانشجويان در جامعه ايران معرفي شدند.