كليدواژه :
بيهوشي اختياري , بيهوشي غير‌ضروري , اضرار به نفس , قاعدۀ سلطنت , جواز بيهوشي
چكيده فارسي :
بيهوشي فرايندي است كه طي آن، شخص بر بدن و محيط اطراف خود، آگاهي و مراقبتي ندارد و بسته به درجات آن ممكن است به محرك‌هاي بيروني نيز واكنشي نداشته باشد. در طول تاريخ تحول علم پزشكي، روش‌هاي بيهوشي نيز گسترش يافته است و هم‌اكنون انواع مختلف بيهوشي براي مقاصد گوناگوني (مانند پيش‌گيري، تشخيص و درمان بيماري‌ها و كاهش دردها) استفاده مي‌شود. از مباحث مهم فقهي در اين زمينه كه تاكنون مغفول مانده، بررسي بيهوشي در مواقع غير‌ضرور به صورت اختياري است. در اين نوشتار با تكيه بر ادله‌اي چون قواعد فقهي و روايات و اصل و بناي عقلا و تنظير به موارد مشابه، حكم شرعي بيهوشي اختياري در موارد مزبور بررسي مي‌گردد و جواز آن – به‌ويژه اگر منفعت عقلايي بر آن مترتب باشد- نتيجه گرفته مي‌شود. البته فقط در برخي موارد (مانند موارد زيان‌بار و...)، به جهت عناوين ثانويه، آن را جايز ندانسته‌ايم؛ اما درنهايت حكم اولي آن جواز است.
چكيده لاتين :
Anesthesia is a process in which a person is unaware of their body and the surrounding environment, and depending on its degree, may not respond to external stimuli. Throughout the history of medical science, anesthesia methods have also developed and various types of anesthesia are now used for various purposes (such as prevention, diagnosis, and treatment of diseases, and pain reduction). One of the important jurisprudential issues in this regard, which has been neglected so far, is the voluntary use of anesthesia in non-essential situations. In this article, based on evidence such as jurisprudential rules, narrations, rational principles, and analogies to similar cases, the Sharia ruling on voluntary anesthesia in the mentioned cases is examined, and its permission - especially if it leads to intellectual benefits - is concluded. However, only in some cases (such as harmful situations, etc.), we have not considered it permissible due to secondary titles, but ultimately its primary ruling is permissible.
