اثربخشي حكايت درماني راه‌حل‌محور در افزايش انطباق‌پذيري مسير شغلي دانشجويان

امروزه انطباق‌پذيري مسير شغلي،  نقش مهمي در ورود و استخدام افراد به دنياي مشاغل دارد. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي حكايت درماني راه‌حل‌محور در افزايش انطباق‌پذيري مسير شغلي در دانشجويان بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان كارشناسي رشته‌ كشاورزي دانشگاه پيام نور استان اصفهان در سال 99-1398 است. روش پژوهش، نيمه- آزمايشي و از طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل است. نمونه شامل 32 دانشجو بود كه به ‌صورت تصادفي در گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. انطباق‌پذيري مسير شغلي به‌ عنوان متغير وابسته با پرسشنامه انطباق‌پذيري مسير شغلي ساويكاس و بيكر (2005) بررسي شد. گروه آزمايش طي 11 جلسه 90 دقيقه‌اي، تحت حكايت درماني راه‌حل‌محور (اسحاقيان، 1396) قرار گرفتند. به‌ منظور تجزيه‌ و تحليل داده‌ها، از نرم‌افزار اس پي اس اس 21 استفاده شد. نتايج نشان مي دهد كه حكايت درماني راه‌حل‌محور بر افزايش انطباق‌پذيري مسير شغلي دانشجويان در ابعاد دغدغه، كنجكاوي و كنترل مؤثر بود اما بر بعد اعتماد مؤثر نبوده است.