ارزيابي تطبيقي هوش حكمي با هوش معنوي و نسبت آن با تعليم و تربيت

ملاصدرا براي اولين بار با به كارگيري واژه «الحكمه الغريزيه» گونه جديدي از هوش به نام هوش حكمي را ارائه مي دهد. وي در زمينه ميزان بهره‌ وري از هوش حكمي و نسبت آن با تعليم و تربيت سه‌ طيف كلي را مطرح نموده و تنها يك طيف را نيازمند تعليم و تقويت عقل نظري و تمرين در جهت دهي به حوزه رفتارها، عواطف، تمايلات و خلقيات به مثابه مقدمات رسيدن به حكمت مي‌داند. با توجه به الگوهايي كه او از حكيم معرفي مي نمايد، حكمت را در تمام فرهنگ‌ها و اديان قابل جستجو مي‌داند. از سويي امونز هوش معنوي را توانايي تجربه آگاهي‌هاي عالي معنوي جهت حل مسائل و بهبود زندگي پيگيري مي‌كند و به بسط مولفه‌هاي هوش معنوي پرداخته و معنويت را غيربومي مي‌داند و اين نقطه آغاز اين تحقيق تحليلي براي ارزيابي تطبيقي هوش معنوي و هوش حكمي و بررسي نسبت اين دو است.يافته‌ها: مفهوم هوش معنوي نسبت به مفهوم هوش حكمي، عام‌تر است و سه مولفه هوش معنوي امونز، با معيارهاي هوش حكمي شباهت دارد؛ با اين تفاوت كه ملاصدرا رويكرد شناختي و فلسفي به مباحث هوش حكمي داشته و به منبع و شيوه دست يابي به آگاهي دقت نظر دارد.