بررسي روايي روش بلند كردن بار به روش KIM-LHC بر مبناي بارهاي بيومكانيكي در ارزيابي سطح ريسك براي وظايف بلند كردن دستي بار:يك مطالعه آزمايشگاهي

مقدمه و اهميت موضوع: حمل دستي بار شامل فعاليت‌هايي است كه در آن‌ها هل دادن، كشيدن، بلند كردن، پايين آوردن، حمل كردن و نگه‌داشتن بار صورت مي‌گيرد، كه بلند كردن بار رايج‌ترين آن‌ها است. هدف اين مطالعه بررسي قابليت اطمينان  روش KIM-LHC در شناسايي وظايف بلند كردن دستي بار پرخطر بود. مواد و روش‏ها:  اين مطالعه مقطعي بر روي كارگران مرد سالم كه سابقه حمل دستي بار داشتند در محيط آزمايشگاهي انجام شد. حجم نمونه با توجه به مطالعات پيشين 15 نفر تعيين گرديد. از افراد خواسته شد 25 وظيفه باربرداري را با 4 بار تكرار و به‌صورت تصادفي انجام دهند. براي تعيين زاويه خمش تنه از يك شيب‌سنج الكترونيكي استفاده شد و با استفاده از اطلاعات پوسچري و آنتروپومتري افراد، بارهاي فشاري وارد بر مهره  L5/S1از طريق نرم‌افزار 3DSSPP محاسبه شد. همچنين، هم‌زمان وظايف با استفاده از روش KIM-LHC ارزيابي شدند و امتيازات نهايي و سطوح اقدامات لازم براي آن‌ها تعيين گرديد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS.20 و با استفاده از آزمون Chi-square تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج: نتايج تخمين نيروي فشاري براي وظايف باربرداري نشان داد، 92% از وظايف داراي سطح خطر پايين (كمتر از 3400 نيوتن) و 8% وظايف سطح خطر متوسط (3400 تا 6800 نيوتن)  بودند. درحالي‌كه نتايج روش KIM-LHC نشان داد 28% وظايف داراي سطح خطر پايين، 64% سطح  متوسط و 8% داراي سطح خطر بالابودند. نتيجه‏ گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه بين سطوح ريسك حاصل از روش KIM-LHC  و نيروي فشاري تخمين زده‌شده براي برخي از وظايف باربرداري طراحي‌شده ارتباط معناداري وجود ندارد. بنابراين احتمال وجود خطا در تخمين سطح ريسك برخي از وظايف باربرداري به روش KIM-LHC وجود دارد و مي‌بايست مطالعات بيومكانيكي بيشتري ازلحاظ كينتيكي و كينماتيكي انجام شود.