كاركرد بلاغي‌ رواييِ «تصوير» در ادبيات كودك

«بلاغت» كاربرد مجازيِ جملات به‌منظور ايجاد معانيِ ثانوي است. در كتاب‌هاي كودك، تصوير از مهم‌ترين ابزارهاي دگرمعناييِ جملات است. متقابلا، جملات نيز براي تصاوير ايجاد دگرمعنايي مي‌كنند. به تعبير رولان بارت، متنِ نوشتاري بر متنِ تصويري لنگر مي‌اندازد و برعكس. مقاله پيش‌ِرو به روش تحليلي-‌توصيفي در پي پاسخ به چگونگي نقش‌هاي رواييِ تصوير در شكل‌دهيِ متون ادبي كودك است. اسكات و نيكولايوا، پنج نوع برهم‌كنشِ معنايي (تقارني، تكميلي، توسيعي، تركيبي، و تناقضي) را بين تصوير و نوشتار در متون كودك برمي‌شمرند. مقاله حاضر نه‌تنها به تقسيمات پنج‌گانه ايشان درخصوص برهم‌كنشِ دو رمزگانِ تصوير و نوشتار توجه مي‌كند، بلكه برهم‌كنش رمزگان تصويري با رمزگان‌هاي غيرنوشتاري ديگر را نيز مطمح نظر قرار مي‌دهد. در همين راستا، اين پژوهش، با رويكردي متفاوت و مستقل از تقسيماتِ معناييِ اسكات‌ـ نيكولايوا، انواع برهم‌كنش تصوير با تصوير را ريخت‌شناسي و هم‌چنين، چگونگي رابطه تايپوگرافي را با متن تصويري و متنِ نوشتاري بررسي مي‌كند. از نتايج پژوهش، معرفي پنج نوع رابطه برهم‌كنشي–موسوم به رابطه هم‌نشيني، تودرتو، جانشيني، موازي، و پيرامتني- ميان رمزگان تصويري و ساير رمزگان‌ها است.