تأثير افزودن پوزولان هاي مختلف بر خصوصيات مكانيكي و جذب آب روسازي بتني متخلخل

در اين مقاله به بررسي عملكرد بتن متخلخل روسازي حاوي انواع پوزولان ها در سنين 7 و 28 روزه پرداخته شد. بدين منظور تعدادي نمونه ي استوانه اي به ابعاد 10*20 سانتي‌متر و مكعبي به بعد 10 سانتي‌متر جهت انجام آزمايشات مقاومت فشاري و كششي و آزمايش جذب آب (دوام) ساخته شد. پوزولان هاي بكار رفته شامل ميكروسيليس، زئوليت، خاكستربادي و سرباره كوره آهن‌گدازي بوده كه بعنوان جايگزين بخشي از سيمان در مقادير 10 و 20 درصد استفاده شدند. لازم به ذكر است شن ريزدانه ي بكار رفته در اين مقاله از معدن هامش‌بر استان سمنان بعنوان مصالح بومي بكار گرفته شد. نتايج حاكي از آن است كه استفاده از ميكروسيليس و سرباره كوره آهن گدازي در بتن متخلخل بيشترين تأثير را در بهبود مقاومت فشاري و كششي داشته بطوري كه بطور ميانگين مقاومت فشاري 60 درصد و مقاومت كششي تا حدود 3 برابر نسبت به نمونه شاهد بهبود بخشيده شد. همچنين در آزمايش جذب آب، در تمامي نمونه ها بجز نمونه هاي حاوي ميكروسيليس، با افزودن پوزولان هاي مختلف درصد جذب آب كاهش يافته، بطوري كه طبق آيين‌نامه CEBFIP در رده متوسط و خوب قرار گرفتند.