بررسي حساسيت رطوبتي مخلوط‌هاي آسفالتي گرم (WMA) حاوي افزودني زايكوترم و درصدهاي مختلف خرده آسفالت

در سال هاي اخير استفاده از تكنولوژي آسفالت گرم و مصالح آسفالتي بازيافتي (RAP) به منظور كاهش هزينه ها و حفظ محيط زيست به شدت مورد توجه قرار گرفته است. علي رغم مزاياي زيست محيطي و اقتصادي مطرح شده درباره تكنولوژي آسفالت گرم، نگراني از عملكرد حساسيت رطوبتي از مهم ترين مشكلات مخلوط‌هاي آسفالتي گرم مي باشد. در اين تحقيق تأثير درصدهاي مختلف تراشه هاي خرده آسفالت بر روي حساسيت رطوبتي مخلوط‌هاي آسفالتي گرم حاوي افزودني زايكوترم، مورد بررسي قرار گرفته است. نانو ماده زايكوترم به عنوان افزودني شيميايي از تكنولوژي هاي ساخت مخلوط هاي آسفالتي گرم و دو نوع مصالح سنگي متفاوت در برابر خرابي رطوبتي (سيليسي و آهكي)، در اين تحقيق استفاده شده اند. در مجموع 48 نمونه مخلوط آسفالتي با درصدهاي مختلف از مصالح خرده آسفالت (0، 15، 30و 45) مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي بررسي حساسيت رطوبتي در اين تحقيق از آزمايش مقاومت كششي غير مستقيم (ITS) و آزمايش آب جوشان استفاده شده است. نتايج آزمايش ها نشان داد كه با افزودن خرده آسفالت به مخلوط آسفالتي گرم با مصالح سنگي سيليسي و نيز آهكي، حساسيت رطوبتي مخلوط افزايش پيدا مي كند. به طور كلي با افزودن 45درصد خرده آسفالت به مخلوط هاي آسفالتي گرم ساخته شده با مصالح سنگي سيليسي كاهش حدود 19درصد در شاخص TSR در آزمايش ITS و كاهش حدود 30درصد در پوشش سنگدانه ها توسط قير در آزمايش آب جوشان و در مخلوط آسفالتي ساخته شده با مصالح آهكي ، كاهش حدود 23درصد در شاخص TSR و همچنين كاهش حدود 25درصد در پوشش سنگدانه ها توسط قير مشاهده شد كه باعث كاهش مقاومت مخلوط هاي آسفالتي در برابر رطوبت مي گردد.