مقايسه اثربخشي برنامه فرزندپروري مثبت و مهارت هاي تحمل پريشاني بر بهزيستي روان‌ شناختي مادران داراي فرزندان مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي

هدف از اين پژوهش بررسي مقايسه اثربخشي برنامه فرزندپروري مثبت و مهارت هاي تحمل پريشاني بر بهزيستي روان‌شناختي مادران داراي فرزندان مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي بود. طرح پژوهشي نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري اين پژوهش شامل تمامي مادران كودكان 7 تا 11 ساله با تشخيص اختلال توجه ـ بيش فعالي (بيش فعالي غالب) در سال تحصيلي 1400-1401 شهر تهران بود. حجم نمونه شامل 45 دانش‌آموز بود كه به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند (15 نفر گروه آزمايشي اول، 15 نفر گروه آزمايشي دوم و 15 نفر گروه كنترل). براي گروه آزمايشي اول، برنامه آموزش فرزندپروري مثبت و براي گروه آزمايشي دوم، برنامه آموزش تحمل پريشاني اجرا شد درحالي‌كه گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. ابزار پژوهش شامل مقياس بهزيستي روان‌شناختي (ريف، 1989) بود. نتايج نشان داد هر دو مداخله بر بهبود بهزيستي روان‌شناختي مادران داراي فرزندان مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي اثر داشته اند، اثرات آن‌ها در مرحلة پيگيري نيز ماندگار است و تفاوت بين ميانگين هاي گروه هاي آزمايش با كنترل معني دار است (P 0.001). شواهد به دست آمده نشان مي دهد كه برنامه فرزندپروري مثبت و مهارت هاي تحمل پريشاني در افزايش بهزيستي روان‌شناختي مادران مؤثر هستند و تفاوت بين گروه هاي فرزندپروري مثبت و مهارت هاي تحمل پريشاني معني دار نيست (0/05 P). درمجموع مي توان نتيجه گرفت برنامه فرزندپروري مثبت و مهارت هاي تحمل پريشاني مي تواند منجر به بهبود بهزيستي روان‌شناختي مادران داراي فرزندان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بيش فعالي گردد.