حفاظت تطبيقي مبتني بر هوشمندسازي شبكه‌هاي توزيع به‌كمك عاملي ‌كردن شبكه در حضور منابع توليد پراكنده

يكي از روش‌هاي مناسب هوشمندسازي يك سيستم، عاملي كردن آن است. با عاملي ‌كردن سيستم حفاظتي و مهيا ساختن ارتباط مناسب عامل‌ها با يكديگر و انتقال هرچه سريع‌تر و مطمئن‌تر اطلاعات، مي‌توان عملكرد يك سيستم حفاظتي را بهبود بخشيد و قابليت اطمينان سيستم را در مقابل منابع توليد پراكنده حفظ كرد. در اين مقاله با استفاده از دستگاه‌هاي الكتريكي هوشمند، الگوريتم‌هاي كنترلي و زيرساخت مخابراتي، روشي جديد براي هماهنگي سيستم حفاظتي شبكه در حضور منابع توليد پراكنده ارائه شده ‌است. به‌منظور انعطاف بيشتر و ايجاد عدم وابستگي به واحد پردازش مركزي، در اين نوع پياده‌سازي تصميمات توسط خود عامل‌ها انجام مي‌گيرد. عامل‌ها يك ارتباط نقطه‌به‌نقطه دارند كه به‌منظور جبران عدم حضور واحد مركزي با يكديگر ارتباط برقرار مي‌كنند. نقش واحد پردازش مركزي به‌كمك مدل‌سازي اطلاعات و تعريف توابع بر روي عامل‌ها پياده‌سازي مي‌شود. الگوريتم ارائه‌شده در اين مقاله با استفاده از يك بستر مخابراتي ساده و پياده‌سازي يك روند محاسباتي به‌منظور اصلاح تنظيمات رله‌هاي حفاظتي هماهنگي ازدست‌رفته در حضور منابع توليد پراكنده را بازيابي مي‌كند. به اين منظور براي هماهنگي بين رله‌هاي حفاظتي و نيز تبادل اطلاعات مابين آن‌ها، يك سيستم چندعاملي اصلاح‌شده پيش‌بيني شده ‌است. در اين طرح، رله‌هاي حفاظتي اطلاعات مربوط به وضعيت عملكرد خود را با ديگر رله‌هاي مجاور به‌منظور حفظ هماهنگي به اشتراك مي‌گذارند. روش پيشنهادي بر روي يك شبكۀ آزمايشي توسط نرم‌افزار ETAP شبيه‌سازي شده، مورد ارزيابي قرار گرفته و درستي آن نشان داده شده است. قابليت تشخيص تغييرات جريان و ساختار شبكه وجود دارد و با استفاده از جدول اطلاعاتي حالت‌هاي حفاظتي جديد تشخيص داده‌ مي‌شود و بر مبناي آن ناحيۀ حفاظتي مشخص مي‌گردد. سپس با استفاده از اطلاعات جرياني به‌دست‌آمده، عملكرد رلۀ پشتيبان بهبود مي‌يابد.