اثربخشي آموزش مهارت فرزندپروري مثبت (Triple P) بر كيفيت رابطه مادر-كودك، خودكارآمدي والدگري و كنترل عواطف مادران داراي كودكان طلاق

پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان اثربخشي آموزش مهارت فرزند پروري مثبت بر كيفيت رابطه مادر-كودك، خودكارآمدي والدگري و كنترل عواطف مادران داراي كودكان طلاق انجام شد. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري 30 نفر از مادران داراي كودكان طلاق بودند كه به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفي در دو گروه 15 نفري كنترل و آزمايش قرار گرفتند. داده‌‌ها با استفاده از پرسشنامه‌‌هاي خودكارآمدي والدگري، كيفيت رابطه مادر-كودك و كنترل عواطف گردآوري شدند. برنامه فرزندپروري مثبت در 8 جلسه به صورت گروهي براي گروه آزمايش اجرا گرديد و بر روي گروه كنترل مداخله‌اي صورت نپذيرفت. دو گروه در پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري (فاصله يك ‌ماهه) شركت نمودند. نتايج تحليل واريانس حاكي از آن بود كه گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل پس از مداخله كنترل عواطف بيشتري نشان دادند و همچنين كيفيت رابطه مادر-كودك در گروه آزمايش بهبود يافت. برنامه فرزند پروري مثبت همچنين منجر به ارتقاء خودكارآمدي والدگري مادران شد. بنابراين مي‌توان نتيجه گيري كرد كه از اين برنامه جهت كمك به مادران داراي كودكان طلاق در راستاي كيفيت رابطه مادر-كودك، خودكارآمدي والدگري و كنترل عواطف استفاده كرد.