ارزيابي جنس‌هاي مايكوريزا بر تحمل به خشكي راعي (Hypericum perforatum L.)

كم‌آبي در دهه‌هاي اخير به مهم‌ترين عامل كاهش‌دهنده رشد و عملكرد گياهان زراعي بدل شده است، در حالي كه تعدادي از عمليات ساده و ارزان مي تواند اثر كم‌آبي بر گياهان را كاهش داده و بر رشد و عملكرد گياهان بيفزايد. اين مطالعه با هدف بررسي اثر سطوح مختلف آبياري (آبياري 70، 100، 130 و160 ميلي‌متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A) و اعمال تيمارهاي مايكوريزاي (عدم كاربرد قارچ مايكوريزاي، كاربرد قارچ هاي Glomus mossae، Glomus Hoei، Glomus intraradise و كاربرد هر سه گونه قارچ مايكوريزاي) بر رشد و عملكرد گياه دارويي راعي و خصوصيات فيزيولوژيكي متأثر از آن انجام شد. اين مطالعه در دو سال زراعي در مزارع دانشگاه آزاد تبريز به‌صورت اسپيلت پلات بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي انجام شد. بر اساس نتايج حاصل از اين مطالعه بيش‌ترين عملكرد اسانس با 13.45 گرم در تيمار كاربرد هر سه گونه قارچ مايكوريزاي + آبياري پس از 100 ميلي‌متر تبخير به دست آمد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه كم‌آبي با كاستن از وزن خشك و درصد اسانس از عملكرد اسانس كاست، در حالي كه تيمارهاي مايكوريزاي از طريق افزايش اين دو ويژگي بر عملكرد اسانس راعي افزود. در بين تيمارهاي مايكوريزاي، تيمار كاربرد هر سه گونه قارچ مايكوريزاي، بيش‌ترين اثر افزايش را بر خصوصيات رشدي راعي داشت. با توجه به نتايج و اهميت عملكرد اسانس، كاهش آب آبياري تا آبياري پس از 100 ميلي‌متر تبخير و كاربرد مخلوطي از تيمارهاي مايكوريزا، مي تواند بر عملكرد اسانس در شرايط آب و هوايي منطقه مورد بررسي، بيفزايد.