مكانيسم علّي و روش‎شناسي سازه‎انگاري در روابط بين‎الملل

يكي از مهم‌ترين نظريه‌هاي روابط بين‌الملل سازه‌انگاري است كه هم به عواملي فكري و فرهنگي، و هم به عوامل مادي در تجزيه و تحليل مناسبات بين‌المللي و سياست خارجي كشورها توجه دارد. اما آيا سازه‌انگاري تنها يك نظريه است يا مي‌توان روش پژوهش نيز از آن استخراج كرد؟ برخي از سازه‌انگاران اعتقاد دارند كه اين نظريه داعيه‎هاي روشي نيز دارد و مي‎توان در قالب روش‌هاي مختلف به پژوهش سازه‌انگارانه پرداخت. در اين ميان، سازوكارها و مكانيسم‎هاي علّي از جمله ابزارها يا روش‌هاي پژوهش در قالب سازه‌انگاري است. برخي سازه‌انگاران مسئله عليت و تبيين علّي را مي‌پذيرند، اما تحليلي مكانيكي و پوزيتيويستي از آن ارائه نمي‌دهند، بلكه آن را با هستي‎شناسي و معرفت‎شناسي سازه‎انگارانه تركيب كرده‌اند و به مفهومي از علّيت توجه دارند كه نقش مؤلفه‎هاي انگاره‎اي و مشاهده‎ناپذير را نيز در نظر مي‌گيرد؛ بدين‌ترتيب سازه‌انگاري به تبيين علّي اعتقاد دارد، اما علت را تنها مسائل مادي (مانند زور، قدرت، جنگ و...) نمي‌داند، بلكه مؤلفه‌هاي فكري، فرهنگي و انگاره‎اي (همچون سنت، دين، جامعه و...) را نيز علت دانسته، آنها را در تبيين علي دخيل مي‌داند.