نقش واسطه‌اي خودپنداشت تحصيلي در رابطه بين ادراك از جوّ مدرسه و تحصيل‌گريزي

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه‌اي خودپنداشت تحصيلي در رابطه بين ادراك از جو مدرسه و تحصيل‌گريزي بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگي و به روش مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش تمامي دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم منطقه درودزن (1366 نفر) در سال تحصيلي 99-1398 بودند. شركت‌كنندگان 311 دانش‌آموز (139 پسر و 172 دختر) بودند كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند و مقياس‌هاي‌ ادراك از جو مدرسه وي، ردي و رودس، تحصيل‌گريزي خرمايي و صالح‌اردستاني و سياهه خودپنداشت تحصيلي چن و تامپسون را تكميل كردند. به‌منظور پاسخ‌گويي به فرضيه‌هاي پژوهش از مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها نشان دادند كه اثر مستقيم ادراك از جو مدرسه بر تحصيل‌گريزي معنادار نبود؛ اما اثر مستقيم ادراك از جو مدرسه بر خودپنداشت تحصيلي و اثر مستقيم خودپنداشت تحصيلي بر تحصيل‌گريزي معنادار بود؛ همچنين، اثر ادراك از جو مدرسه بر تحصيل‌گريزي با واسطه‌گري خودپنداشت تحصيلي معنادار بود (0.21-=β، 0.002=P). به‌طور كلي يافته‌هاي اين پژوهش، نقش ادراك از جو مدرسه و خودپنداشت تحصيلي را در تبيين تحصيل‌گريزي نشان داد. در مجموع، يافته‌هاي اين پژوهش بيانگر اهميت توجه به نقش ادراك از جو مدرسه و خودپنداشت تحصيلي در كاهش تحصيل‌گريزي دانش‌آموزان بود.