ارائه مدل حكمروائي يكپارچه روستايي- شهري مطالعه موردي: شهرستان‌هاي حوزه شمالي استان ايلام

مطالعه برنامه ريزي ها نشان مي دهد بسياري از برنامه هاي توسعه به خاطر داشتن تفكر تك بعدي و در نظر نگرفتن روابط شهر و روستا و عدم مديريت يكپارچه با شكست مواجه شده اند. در نظر نگرفتن روابط شهر و روستا و عدم تعامل ميان مديران شهري و روستايي مانعي براي شكل گيري مديريت يكپارچه بوده و پي آمد آن قطبي شدن توسعه، عدم تعادل منطقه اي، روستا گريزي، رشد سريع و بدون برنامه شهرها گرديده است. در اين راستا پژوهش حاضر با هدف ارائه الگو حكمروايي يكپارچه روستايي – شهري براي شهرهاي حوزه شمالي استان ايلام انجام شده است. براي اين منظور 9 شاخص انسجام و تركيب نگري، انسجام فضايي، تعامل و پيوند ميان مديريت شهري و مديريت روستايي، مشاركت جويي، اجماع گرايي، مسئوليت پذيري، پاسخگويي، عدالت و برابري و شفافيت با نماگرهاي متناسب مورد ارزيابي قرار گرفت. روش پژوهش توصيفي – تحليلي مي باشد. جامعه آماري مديران شهري و شوراهاي شهر و روستا مي باشند كه در اين ميان  322 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب گرديدند. داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاري و نرم افزار pls مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند. بررسي ضرايب مسير نشان مي­دهد كه تعامل و پيوند ميان مديريت روستايي و شهري (هم افزايي) با ضريب 0/854 بيشترين امتياز را كسب نموده و شاخص انسجام فضايي با ضريب 0/839 در رتبه دوم قرار دارد. شاخص انسجام تركيب نگري با ضريب 0/791 درجه سوم ميزان اثرگذاري بر شكل گيري حكمروايي يكپارچه روستايي-شهري را به خود اختصاص داده است و شاخص مشاركت جويي با 0/770، شاخص اجماع گرايي با 0/728، شاخص پاسخگويي با 0/696، شاخص مسئوليت پذيري با 0/678، شاخص شفافيت با 0/639 و شاخص عدالت و برابري با 0/604  به ترتيب در جايگاه چهارم تا نهم ميزان تاثيرگذاري بر شگل گيري حكمروايي يكپارچه روستايي-شهري قرار گرفته اند.