الگوي توزيع ريشه و جذب آب در خاك‌هاي مطبق

الگوي توزيع ريشه در خاك‌هاي لايه‌اي يكي از موضوعات قابل توجه در محاسبۀ آب قابل نگهداري خاك و مديريت و برنامه‌ريزي آبياري به‌شمار مي‌رود. هدف از پژوهش حاضر، تعيين الگوي توزيع ريشه گياه سويا در نيمرخ خاك‌هاي مطبق و همچنين تأثير آن بر جذب آب انجام شده است. پژوهش در قالب طرح كاملاً تصادفي با 15 تيمار مختلف متشكل از سه نوع بافت خاك (سبك، سنگين، متوسط) در چهار تكرار انجام گرفت. پايش الگوي توزيع ريشه توسط نمونه‌برداري از ستون‌هاي داراي ريشه در پايان دوره رشد گياه سويا صورت گرفت. پس از مقايسه تيمارها از نظر رشد گياه مشاهده شد كه وجود لايه‌هاي خاك با بافت متوسط موجب توسعه و رشد بهتر گياه شده است. در حالت كلي، چگالي طولي ريشه با افزايش عمق خاك كاهش مي‌يافت، به‌جز در مواردي كه لايه‌بندي خاك وجود داشت و چگالي طولي ريشه به‌ترتيب مقابل قرار گرفت: چگالي طولي ريشه متعلق به لايه‌هاي داراي بافت متوسط≥ بافت سنگين ≥ بافت سبك بود. ميزان سرعت جذب آب توسط ريشه در لايه‌هاي شني بيشترين مقدار، در رس متوسط و در بافت لومي كمترين مقدار را دارا بود. همچنين سرعت جذب آب توسط ريشه در سه لايه موجود در تيمار‌ها نيز، به‌صورت معناداري با افزايش عمق افزايش يافت. درنتيجه مي‌توان گفت الگوي توزيع ريشه و رشد گياه به‌صورت معني‌داري تحت تأثير بافت خاك و لايه‌بندي آن قرار دارد.