اثربخشي مداخله مبتني بر شفقت بر نگراني و نشخوارفكري مصرف‌كنندگان مت‌آمفتامين در شهر كرمانشاه

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي مداخله مبتني بر شفقت بر نگراني و نشخوار فكري مصرف كنندگان مت آمفتامين انجام شد. روش اين پژوهش، نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل همه معتادان مرد مصرف كننده مت آمفتامين مراجعه كننده به مراكز و كمپ هاي ترك اعتياد شهر كرمانشاه در سال 1398 بودند. تعداد 30 نفر از اين افراد به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15نفر) و گروه كنترل (15نفر) گمارده شدند. افراد گروه آزمايش، مداخله مبتني بر شفقت را هفته‌اي يك بار در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي به صورت گروهي، دريافت كردند. ابزرهاي سنجش شامل پرسشنامه نگراني (Borkovec Molin Borkovoec, 1994) و پرسشنامه نشخوار فكري (Nolen-Hoeksema Morrow, 1991) بود. يافته هاي حاصل از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره نشان داد كه مداخله متمركز بر شفقت بر كاهش نگراني و نشخوار فكري، تأثير معناداري داشت (p 0/001). با توجه به پيامدهاي روان شناختي منفي مصرف مواد محرك و آسيب هاي رواني و جسمي همبودي كه مي توانند سلامت فرد معتاد و جامعه را به خطر بيندازند، لازم است تا در مراكز ترك اعتياد با ارائه مداخلات روان شناختي كارآمد مانند مداخله مبتني بر شفقت به كاهش نگراني و نشخوارفكري اين افراد توجه ويژه اي داشت.