بررسي رابطه بين عجين شدن شغلي با تناسب شغل- شاغل با نقش تعديل‌گر فاصله قدرت (مورد مطالعه: معاونت نيروي انساني)

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين عجين شدن شغلي كاركنان با تناسب شغل- شاغل با نقش تعديل‌گر فاصله قدرت است. اين مطالعه از نظر هدف كاربردي و به لحاظ روش جمع آوري داده ها، توصيفي- پيمايشي و از نظر شيوه تحليل داده ها، همبستگي مي باشد. جامعه آماري كاركنان معاونت نيروي انساني با روش تصادفي طبقه‌اي و با استفاده از فرمول كوكران تعيين شدند. براي جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش از 3 نوع پرسشنامه استاندارد عجين شدن شغلي، تناسب فرد- شغل و فاصله قدرت استفاده شده است. براي بررسي روايي پرسشنامه با توجه به استاندارد بودن آنها، از روش محتوايي بهره گيري شده به نحوي كه پرسشنامه بين خبرگان، اساتيد توزيع و داده ها جمع آوري گرديد. پايايي پرسشنامه ها از طريق ضريب آلفاي كرونباخ اندازه گيري شد كه مقدار عددي آن به ترتيب براي عجين شدن شغلي برابر 0.938 و تناسب شغل– شاغل برابر 0.922 و فاصله قدرت، برابر 0.822 بدست آمد. تحليل داده ها با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري انجام شده است.تحليل نتايج بيانگر آن است كه تناسب شغل- شاغل با عجين شدن شغلي رابطه مثبت و معني‌داري دارد و همچنين فاصله قدرت نيز در اين رابطه اثرگذار است. تناسب نيازها-منابع سهم بيشتري از تناسب الزامات- توانايي‌ها را در تبيين تناسب شغل- شاغل دارد. به همين ترتيب انرژي‌گرفتن(از شغل) بيشترين سهم را در تبيين عجين شدن شغلي دارد.