بررسي عوامل آسيب‌رسان اجتماعي در بافت‌هاي تاريخي (نمونه موردي: محله قلعه محمود شهركرمان)

مقدمه: بافت محلات تاريخي در ميانه ساختار شهرهاي امروزي، نمادي از كليت شهر و هويت آن مي باشند. حفاظت از اين نواحي مي‌تواند در ارتقاي تنوع فرهنگي و مبارزه با فقر موثر باشد و هويت فرهنگي و كيفيت زندگي را براي ساكنان شهر به ارمغان بياورد. حفاظت از ساختمان‌هاي قديمي را نمي‌توان از جمعيت محلي كه به آن مناطق تاريخي معنا مي‌بخشد جدا كرد. ساكنان بافت‌هاي تاريخي بايد از كيفيت شرايط زندگي خود آگاه شوند و آنها را براي انتقال هويت ارزشمند خود به نسل‌هاي آينده تشويق كرد. كاركردهاي جديد شهرها و شهرهاي معاصر بايد با كاركردهاي قديمي سازگار باشد. لذا اين عدم هماهنگي ميان كالبد بافت محلات قديمي و نوع ساختار اجتماعي از مهمترين مسائل شهري در مواجهه با بافت‌هاي تاريخي مي‌باشد. وجود معضلات اجتماعي كه خاستگاه آنها نوع برخورد مديران با بافت هاي تاريخي است؛ موضوع اصلي اين پژوهش مي‌باشد. هدف از اين پژوهش، پرداختن به آسيب‌هاي اجتماعي اين بخش از بافت تاريخيِ شهر كرمان با عنايت به پيوستگي آن به بافت زنده شهري معاصر است. داده و روش: تحقيق از نوع توصيفي ـ تحليلي است و به روش استنادي به اجرا درآمده است. با توجه به اطلاعات گردآوري شده  ميداني در حوزه كالبدي و نظام اجتماعي به دسته بندي معضلات و تحليل آن ها در بافت مجموعه بازارهاي اطراف ميدان ارگ كرمان به عنوان هسته مركزي بافت تاريخي پرداخته شده است. يافته‌ها: بافت محله قلعه محمود واقع در بخش جنوبي ميدان ارگ داراي سكنه غير بومي و مهاجر بوده كه متاسفانه به دليل غفلت مسئولين و البته عدم آگاهي كافي مردم متروكه شده و به يكي از مكان‌هاي تجمع معتادين و مهاجران افغان تبديل گشته است. همچنين راسته بازاري كه تقريبا غيرفعال مي باشد و متأثر از اين بافت اجتماعي است. نتيجه‌گيري: در نهايت بيان گرديد كه معضلات كالبدي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي برهم تاثير داشته و جداي از هم نمي‌توان آن ها را ديد. بخصوص در بافت اين محله كه بخشي از محله فقط در طول روز فعال بوده و اين باعث عدم هماهنگي ساختار كالبد با نظام اجتماعي در اين گرديده است.