رمزگذاري فضايي در زبان فارسي: توصيف رويدادهاي حركتي توسط فارسي‌زبانان

پس از دسته‌بندي زبان‌هاي دنيا به دو مقولۀ فعل‌بنياد و تابع‌بنياد توسط تالمي كه بر اساس الگوي رمزگذاري وقايع حركتي، زبان‌ها را از يكديگر متمايز مي‌كند، در طول دهه‌هاي اخير، تحقيقات زيادي دربارۀ الگوهاي متفاوت واژگاني‌كردن وقايع حركتي انجام شده است. پژوهش پيشِ رو چگونگي واژگاني‌شدن رويدادهاي حركتي توسط فارسي‌زبانان و الگوي استفاده‌شده توسط آنها براي رمزگذاري حالات فضايي را مورد بررسي قرار مي‌دهد. به همين منظور، از 25 فارسي‌زبان درخواست شد تا پس از تماشاي 12 انيميشن كوتاه، كه بيانگر حركات اختياري انجام‌شده توسط انسان و حيوان در جهت‌هاي افقي مرزگذر و عمودي بودند، مشاهدات خود را توصيف كنند. در پي ضبط و پياده‌سازي جملات شركت‌كنندگان، تحليل پاسخ‌هاي اين افراد نشان داد كه فارسي‌زبانان، براي بيان اطلاعات مربوط به حالت حركت، غالباً ابزارهاي زباني ديگر را به ريشۀ فعل ترجيح مي‌دهند. آنها همچنين تمايل دارند كه مسير حركت را در قالب توابع توصيف كنند. بر اساس اين الگوي به‌دست‌آمده از رمزگذاري حالات فضايي، فارسي‌زبانان، براي توصيف رويدادهاي حركتي، از يك الگوي دوگانه پيروي مي‌كنند و مي‌توان زبان فارسي را در هر دو مقوله (فعل‌بنياد) و (تابع‌بنياد) قرار داد.