آموزش مجازي و دانش آموزان مناطق حاشيه اي: مورد مطالعه نواحي حاشيه اي شهر شيراز

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي مسائل دانش آموزان حاشيه نشين شهر شيراز در زمان آموزشهاي مجازي دوران كرونا بود. روش شناسي طرح پژوهش كيفي گراندد تئوري بود مشاركت كنندگان معلمان نواحي حاشيه اي شهر شيراز بودند كه 16نفر به شيوه هدفمند از نوع موارد مطلوب و بر اساس قاعده اشباع نظري انتخاب شدند. دادهها با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته گرد آوري شد. براي تامين اعتبار و پايايي يافته ها از بازبيني ،اعضا اجراي فرايند نظام مند ثبت و نوشتن دادهها و كدگذاري مجدد استفاده شد. يافته ها: تحليل دادهها با استفاده از روش نظام مند اشتراوس و كوربين ) كدگذاري ،باز انتخابي و (محوري انجام شد. در مرحله كدگذاري باز 128 مفهوم به دست آمد كه در قالب 13 مقوله اصلي حول يك مقوله هسته اي شكل گرفت. نتيجه گيري و پيشنهادات محيط ،كالبدي امكانات زير ساختي فقر و فرهنگ فقر به عنوان شرايط علي ضعف مهارتي والدين و معلم در قالب شرايط زمينه اي تفكرات سنتي عدم پذيرش آموزش مجازي و نگاه حاشيه اي به آموزش به عنوان شرايط مداخله گر مشخص شدند. راهبردهايي چون رشد دانش مجازي و ارتقا فرهنگ خانواده در جهت بهبود شرايط اقدام كرد تا پيامدهايي چون بهبود يادگيري دانش آموزان حاشيه اي و كاهش نابرابري ها شود. نوآوري و اصالت: پرداختن به مشكلات دانش آموزان حاشيه نشين