رابطه تعلق خاطر پرستاران با مديريت دانش (مورد مطالعه: بيمارستان فيروزآبادي شهر تهران)

هدف: مديريت دانش و تعلق خاطر كاركنان از جمله عوامل اثرگذاري هستند كه سازمان را به سوي كسب مزيت رقابتي، افزايش بهره‌‌وري و بهبود عملكرد سوق مي‌دهند. هدف مطالعه حاضر، تعيين رابطه بين تعلق خاطر پرستاران با مديريت دانش در بيمارستان فيروزآبادي تهران بود.روش‌‌: پژوهش حاضر از نظر جمع‌‌آوري داده‌‌ها پيمايشي بوده و از نظر روش پژوهش، توصيفي- همبستگي است. جامعه پژوهش نيز پرستاران شاغل در بيمارستان فيروزآبادي تهران بودند كه از ميان آنان 132 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. داده‌‌ها در زمستان 1399 و با استفاده از پرسشنامه‌‌هاي مديريت دانش جاشپارا و تعلق خاطر كاركنان شافلي گردآوري شد. براي تجزيه و تحليل داده‌‌ها از نرم‌‌افزار SPSS و ليزرل و آزمون‌‌هاي علامت، همبستگي اسپيرمن، ضريب همبستگي في و مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شد.يافته‌‌ها: نتايج نشان داد وضعيت مديريت دانش در بيمارستان فيروزآبادي تهران پايين‌‌تر از سطح ميانگين متوسط است. از ميان ابعاد مديريت دانش، بُعد كشف دانش، خلق دانش، سازماندهي دانش و اشتراك دانش پايين‌‌تر از ميانگين متوسط بوده و تنها بُعد به‌‌كارگيري دانش در سطح متوسطي قرار دارد.تعلق خاطر پرستاران در سطح متوسط قرار دارد و ميان مديريت دانش و ابعاد آن با تعلق خاطر پرستاران رابطه مثبت و متوسطي مشاهده شد. تعلق خاطر بيشترين ميزان همبستگي را با به‌‌كارگيري دانش دارد و كم‌ترين همبستگي به خلق دانش اختصاص دارد. تعلق خاطر پرستاران با جنسيت رابطه‌‌اي ندارد؛ اما تعلق خاطر پرستاران با سِمَت آنان رابطه معناداري دارد.سابقه خدمت و تحصيلات پرستاران با ميزان تعلق خاطر آنان رابطه‌‌اي ندارد. مديريت دانش پرستاران با جنسيت، سِمَت و ميزان تحصيلات رابطه داشته، اما ميان سابقه خدمت و مديريت دانش رابطه‌‌اي مشاهده نشد. تعلق خاطر بر تمامي ابعاد مديريت دانش اثر مي‌‌گذارد و بيشترين اثر را بر اشتراك دانش و كم‌ترين اثر را بر به‌‌كارگيري دانش دارد.نتيجه‌‌گيري: مديران بيمارستان مي‌‌توانند با توجه و تأكيد بيشتر بر تعلق خاطر پرستاران و تأثيري كه مي‌‌تواند بر بهبود برنامه‌‌هاي مديريت دانش و ابعاد آن داشته باشد، عملكرد سازماني را ارتقاء داده، كيفيت مراقبت از بيماران و ارائه خدمات باليني بهتر را تضمين نمايند. اين امر مستلزم تقويت زيرساخت‌‌هاي اشتراك، سازماندهي، خلق، كشف و به‌كارگيري دانش به واسطه تدوين برنامه‌‌هاي اجرايي و عملياتي مديريت دانش مانند ايجاد يك نظام مديريت دانش يكپارچه، تخصيص بودجه براي تهيه امكانات فناورانه و منابع دانشي، ايجاد نظام پاداش‌‌دهي و مشوق‌‌هاي مالي و غيرمالي، تمركز بر پتانسيل‌‌هاي موجود در بيمارستان‌‌ها و مراكز بهداشتي براي اجراي برنامه‌‌هاي مديريت دانش و ايجاد فرصت‌هاي باليني و آموزشي براي ارائه دانش نو است.