رويكردي نوين به پيش‌بيني تقلب در صورت‌هاي مالي (مقايسه مدل‌هاي سنتي و شبيه‌سازي و مدرن)

تقلب صورت‌هاي مالي تبديل به‌ يك مشكل جدي براي فعالان بازار و سياست گذاران شده است. در واقع، اين مسئله قابليت اطمينان بازارهاي سرمايه، رؤساي شركت‌ها و حتي حرفه حسابرسي را تهديد مي‌كند. حسابرسان به طور خاص با ناتواني ظاهري خود در كشف تقلب در مقياس بزرگ مواجه هستند و از اين رو روش‌هاي مختلفي براي شناسايي اين معضل ارائه شده است. بر اين اساس هدف تحقيق حاضر مقايسه دقت مدل‌هاي سنتي و شبيه‌سازي و مدرن در پيش‌بيني تقلب در صورت‌هاي مالي است. تحقيق حاضر از لحاظ روش كاربردي است. بازه زماني تحقيق 1390 تا 1398 بوده و در برآورد مدل از داده شركت‌هاي منتخب در بورس اوراق بهادار تهران بهره گرفته شده است. در اين تحقيق بر اساس سه رويكرد سنتي، الگوريتم ژنتيك و روش‌ غيرخطي ماركوف سويچينگ اقدام به پيش‌بيني تقلب و دقت مدل‌هاي برآوردي نموديم. بر اساس نتايج رژيم غالب در بورس اوراق بهادار تهران رژيم تقلب بالا بوده؛ همچنين بر اساس نتايج مدل‌هاي تغيير رژيم بالاترين دقت را در پيش‌بيني تقلب دارند و الگوريتم ژنتيك و لاجستيك به ترتيب داراي بالاترين دقت در برآورد مدل برآوردي بودند.