تبيين الگوي ارتباط بين‌فردي براساس منابع اسلامي

نياز به رابطه، نيازي ذاتي در انسان‌هاست كه زمينه‌ساز شكل‌گيري مجموعه‌اي از روابط در زندگي آنها مي‌باشد. تنظيم اين روابط نقش مؤثري در سلامت رواني فردي و اجتماعي انسان‌ها دارد و دين اسلام در اين زمينه داراي نگاه ويژه‌اي است. هدف پژوهش حاضر تبيين الگوي ارتباط بين‌فردي براساس منابع اسلامي براي سازمان‌دهي ارتباطات بين‌فردي است. در اين پژوهش، از روش «تحليل مفهومي محتوايي» استفاده شد. همچنين از شاخص «روايي محتوا» (CVI) به منظور تأييد روايي استنباط به‌‌‌‌عمل‌‌آمده مبتني بر نظر ده كارشناس خبره استفاده گرديد. يافته‌ها نشان داد الگوي ارتباط بين‌فردي اسلامي مبتني بر عقل‌ورزي ارتباطي است؛ به اين معنا كه در آن، مؤلفه‌هاي ساختي «احسان‌» و «پرهيز از اسائه»، مؤلفه‌هاي نگهداري «استبشار» و «شكر» و مؤلفه‌هاي بازساختي ارتباط «استغفار» و «بردباري ـ غفران» به‌صورت مجموعه‌اي و باهم به‌كار گرفته مي‌شوند. هركدام از CVI و CVR به‌‌دست‌آمده نيز 1 (يك) بود كه نشان‌دهنده صحت استنباط چهار موقعيت ارتباطي از روايت مبنا در حد كاملاً مطلوب است.