شبكه‌هاي مجازي و گسست زندگي زناشويي: مطالعۀ كيفي تجربۀ زيستۀ زنان مطلقۀ ايلام

طلاق از جمله عوامل گسيختگي و ازهم‌پاشيدگي كانون خانواده است كه عواقب بسياري براي افراد جامعه دارد. امروزه در بسياري از طلاق‌ها و نابساماني‌ها در روابط زوجين، شبكه‌هاي اجتماعي مجازي به‌عنوان يكي از مهم‌ترين عوامل نقش‌آفريني مي‌كنند. هدف از پژوهش حاضر، مطالعۀ چگونگي تحول و گسست زندگي زناشويي از طريق شبكه‌هاي اجتماعي مجازي از ديد زنان مطلقۀ شهر ايلام است. پارادايم پژوهش برساختي و تفسيري است. رويكرد پژوهش كيفي است و راهبرد پژوهش از نوع پديدارشناسي است. از تحليل تماتيك و همچنين چارچوب براون و كلارك براي تحليل داده‌ها استفاده شده است. جامعۀ مورد مطالعه شامل تمامي زنان 22 تا 37 سالۀ مطلقۀ شهر ايلام است كه از مدت طلاقشان 5 تا 7 سال گذشته است و تجربۀ استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي را در طول شبانه‌روز بين 5 تا 10 ساعت داشته‌اند. سوژه‌هاي مورد مطالعه برمبناي نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. تعداد نمونه تا مرحله اشباع نظري 15 نفر برآورد شد. گردآوري داده‌ها با مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته صورت گرفت. نتايج نشان داد تحول و گسست زندگي زناشويي از ديد زنان مطلقه در قالب مضمون‌هاي اصلي شامل «ايجاد پيله‌هاي تنهايي»، «انفصال از شبكه‌هاي خويشاوندي»، «آسيب‌هاي فردي»، «ساختارشكني»، «ابزار ناكارآمدي خانواده»، «نمايش مصرف» و «شبكه‌هاي مجازي به‌مثابۀ استحالۀ نظام ارزشي» قابل‌تحليل و بررسي است.