نقش سرايت در امكان قصاص نفس

در مورد«نقش سرايت در امكان قصاص نفس»اين سوال مطرح مي‌شود، در صورتي كه جاني جنايت را روي مجني عليه انجام دهد و اين جنايت به نفس او سرايت كند در اين صورت آيا جاني فقط نسبت به جنايت وارده مسئوليت جزايي دارد يا نه نسبت به نفس در فرض سرايت به آن، نيز مسئوليت دارد و قصاص مي‌گردد؟ ضرورت ايجاب مي‌كرد كه در اين زمينه تحقيق جامع و مدون با توجه به نقش سرايت در امكان قصاص نفس انجام شود، كه ما در اين زمينه به بررسي و تحقيق ديدگاه‌ها و نظريات فقها پرداختيم كه در مجموع فقهاء در اين زمينه داراي دو نظريه هستند، مشهور آنها نقش سرايت را موجب قصاص و تشديد مسؤليت كيفري جاني مي‌داند و در اين زمينه هم ادعاي اجماع نموده و نيز انتساب عرفي جنايت را نسبت به جاني كافي دانسته، بر خلاف نظريه دوم، غير مشهور فقط جاني را در قبال جنايتهاي قبل از سرايت مانند، حنايت ناشي از جراحت و قطع عضو يا القاي در نار و انداختن در آب، يا در ترك ناشي از درمان و يا بريدن رگ مسؤل مي‌داند و سرايت را در تشديد جنايت جاني مؤثر ندانسته بلكه عدم سرايت را نسبت به جاني پذيرفته و جنايت هايي بعد از سرايت را متوجه خود مجني‌عليه دانسته و او را از باب قاعده اقدام والقاي نفس در تهلكه مسؤل سرايت جنايت به عضو يا نفس خودش دانسته و در نتيجه باعث از بين رفتن عضو و يا نفس پس از سرايت جنايت، خود مجني‌عليه را مي‌داند نه جاني را