اثربخشي آموزش احياء قلبي ريوي مبتلايان به كوويد 19 به دو روش كلاس وارونه و جيگساو بر روي سطح دانش دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي بوشهر

مقدمه: ماهيت آموزش در دانشگاه هاي علوم پزشكي به گونه اي است كه تدريس در اين دانشگاه ها از اهميت خاصي برخوردار است. بنابراين تجديدنظر در روش هاي سنتي تدريس و استفاده از روش هاي نوين، فعال و دانشجو محور اجتناب ناپذير بوده و مورد قبول سيستم هاي آموزشي مي باشد. برهمين اساس مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش احياء قلبي ريوي مبتلايان به كوويد 19 به دو روش كلاس وارونه و جيگساو در سطح دانش دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي بوشهر انجام گرفت. روش ها: اين مطالعه نيمه تجربي دو گروهي با طرح پيش آزمون- پس آزمون بر روي 41 دانشجوي ترم 7 كارشناسي پرستاري در مبحث احياء قلبي ريوي مبتلايان كوويد 19 صورت گرفت. دانشجويان به صورت تصادفي به دو گروه كلاس جيگساو (20 نفر) و كلاس وارونه (21 نفر) تقسيم شدند. پس از آموزش مبحث به دو روش فوق، دانش احياء قلبي ريوي دو گروه، با سوالات پژوهشگر ساخته سنجيده شد. داده ها با استفاده از ميانگين، انحراف معيار، آزمون هاي t مستقل و زوجي با سطح معني داري 0/05 با كمك نرم افزار آماري SPSS تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه نمره ي دانش هر دو گروه بعد از مداخله به طور معني داري (0/001 P) افزايش يافت. به طوري كه ميانگين نمره دانش احياء قلبي ريوي در كلاس وارونه از 3/56±13/62 قبل از مداخله به 5/41±20/71 بعد از مداخله و همچنين در كلاس جيگساو، از 3/172±2014/65 قبل از مداخله به 2/63±26/20 بعد از مداخله افزايش يافته است. مقايسه ميانگين تغييرات اين دو روش فعال آموزشي نشان داد كه در گروه كلاس جيگساو ميانگين افزايش نمره دانش بيشتر از كلاس وارونه مي باشد كه از لحاظ آماري معني دار است (0/001 P). نتيجه گيري: به طوركلي يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه روش تدريس كلاس وارونه و جيگساو موجب بهبود و ارتقاء دانش دانشجويان پرستاري از احياء قلبي ريوي در مبتلايان به كوويد 19 گرديده است. توصيه مي شود كه مدرسين پرستاري از اين روش ها و به خصوص روش جيگساو كه در مطالعه حاضر موجب بهبود بهتر يادگيري دانشجويان پرستاري گرديد، در آموزش دانشجويان بيشتر استفاده نمايند.