مطالعه تأثير كيفيت آب بر سازه‌هاي سد و شبكه آبياري وشمگير

هدف مطالعه حاضر، بررسي خطر آسيب‌هاي شيميايي ناشي از كيفيت آب به سازه‌هاي بتني در سد و شبكه ‌آبياري وشمگير بوده‌است. در اين مطالعه، بازديد ميداني و نمونه‌برداري از آب سد و شبكه وشمگير در خردادماه 1401 انجام شد. به‌منظور تعيين شدت تهاجم شيميايي آب به بتن نتايج آزمايش‌هاي كيفيت آب با استفاده از شاخص‌هاي تهاجم آب‌‌ نرم و استانداردهاي متداول بين‌المللي تحليل شد. هم‌چنين تغييرات زماني تهاجم شيميايي آب با استفاده از داده‌هاي دريافت شده از شركت آب منطقه‌اي گلستان بررسي شد. شاخص‌هاي لانژلير و رايزنر براي آب سد در خردادماه 1401 به‌ترتيب برابر 0.6- و 8.6 و براساس اين شاخص‌ها آب سد به‌ترتيب خورنده و بسيار خورنده است و سازه بتني سرريز سد در معرض تهاجم شديد آب نرم قرار دارد. در تمام ماه‌هاي مطالعه‌شده خطر تهاجم حداقل يكي از عوامل آسيب‌رسان به بتن وجود داشته‌است. در آذرماه 1400 شاخص رايزنر برابر 8.49 و مقادير سولفات و منيزيم به‌ترتيب 400 و 199 ميلي‌گرم در ليتر بوده و در اين ماه خطر تهاجم همزمان سه عامل آب نرم، سولفات و منيزيم وجود داشته ‌است. بررسي كيفيت آب سد وشمگير در پنج ماه نشان داد كه در چهار ماه آب خورنده است و در دو ماه خطر واكنش‌ يون‌هاي سولفات و منيزيم با بتن وجود دارد. لذا به‌منظور محافظت از سازه بتني سرريز و پوشش كانال‌هاي آبياري در برابر آب خورنده سد و آسيب‌هاي ناشي از واكنش‌ يون‌هاي سولفات و منيزيم محلول در آب با بتن، استفاده از پوشش‌هاي اپوكسي توصيه ‌مي‌شود.