تاثير تغذيه مصنوعي بر كميت و كيفيت منابع آب زيرزميني دشت شميل-آشكارا (استان هرمزگان)

يكي از راه‌كارهاي موجود براي استفاده بهينه از منابع آب در شرايط بحراني منابع آب زيرزميني و سطحي، اجراي طرح‌هاي تغذيه مصنوعي مي‌باشد. اين سيستم‌ها باهدف ذخيره آب‌هاي سطحي مازاد در آبخوان‌هاي آب زيرزميني به‌منظور بهبود كمي منابع آب و هم‌چنين بهبود كيفيت آب درگذر از لايه‌هاي مختلف خاك صورت مي‌پذيرد. هدف از تحقيق حاضر، بررسي تأثير تغذيه مصنوعي بر كيفيت و كميت منابع آب زيرزميني دشت شميل-آشكارا است. به اين منظور نوسانات تراز سفره و تغييرات هدايت الكتريكي چاه‌هاي تحت تأثير طرح تغذيه مصنوعي در يك دوره زماني به‌صورت مكاني و زماني با استفاده از آزمون‌هاي تحليل روند موردبررسي قرارگرفته‌اند. نتايج نشان داد، چاه‌هاي مشاهده‌اي موردمطالعه در دشت داراي روند كاهشي در تراز آب زيرزميني خود هستند، به‌طوري‌كه به‌طور متوسط طي دوره‌ي موردبررسي به ازاي هرسال 0.41 متر و به‌طوركلي تراز آب 11.7 متر افت داشته است؛ اما اثر تغذيه مصنوعي بر تغييرات چاه‌هاي اطراف قابل‌مشاهده بوده و در يك مقطع زماني سبب افزايش و جبران 9.6 درصدي افت مخزن شده و هم‌چنين ميزان EC از 4500 دسي زيمنس بر متر به 4000 رسيده است؛ اما پس از گذشت دو سال حوضچه‌هاي تغذيه مصنوعي كارايي خود را از دست‌داده است؛ كه اين مسئله ضرورت پايش و نگهداري مكرر كارايي طرح‌هاي تغذيه مصنوعي را مي‌طلبد.