ارزيابي اين‌باوري از منظر استدلال‌هاي فيلسوفان تحليلي معاصر در دفاع از اين‌بودگي

برخي از فيلسوفان تحليلي معاصر استدلال‌هايي براي اثبات اين‌بودگي در موجودات ارائه كرده‌اند كه مي‌توان آن‌ها را به دو دسته كلي تقسيم كرد. دسته نخست، استدلال‌هاي موسوم به تصورپذيري و  دسته دوم استدلال‌هاي مشهور به پارادوكس چيزم است. تمام اين استدلال‌ها به دنبال اثبات ويژگي‌اي غير‌‌كيفي در اشيا يا هر يك از جهان‌هاي ممكن‌‌ هستند كه اين ويژگي مي‌تواند به‌نحوي منحصر به فرد آن شيء يا جهان‌ ممكن را از ديگر اشيا يا جهان‌‌هاي ممكن متمايز سازد. اين ويژگيِ غيركيفيِ خاص، همان اين‌بودگي است. در اين مقاله ضمن بررسي هر دو دسته از استدلال‌هايي كه تاكنون براي اين‌باوري ارائه شده، نقد‌هايي را كه بر اين استدلال‌ها وارد است، بررسي كرده و به اين نتيجه رسيده‌ايم كه هيچ يك از آن‌ها از منظر مخالفت با اين‌باوري خدشه‌‌ناپذير نيست. از سوي ديگر، با بيان تبعات و چالش‌هايي كه مخالف اين‌باوري با آن مواجه است به اين ارزيابي كلي دست يافته‌ايم كه اين‌باوري وراي غيرقابل‌قبول بودن و يا دست‌كم قابل مناقشه بودن تمام استدلال‌هايش، ايده‌اي قابل‌پذيرش است؛ زيرا حتي با صرف‌نظر از چالش‌هايي كه مخالفان ‌اين‌باوري با آن مواجه هستند، اين‌باوري براي فهم تمايزات موجودات از يكديگر تبييني قابل‌قبول‌تر از ضداين‌باوري به نظر مي‌رسد.