تحليل تطبيقي رئاليسم جادويي در رمان «الرجع البعيد» فؤاد تكرلي و «طوبا و معناي شب» شهرنوش پارسي ‌پور

رئاليسم جادويي، شيوه نويني در حوزه ادبيات داستاني است كه نويسنده در آن وهم و خيال را با رخدادهاي واقعي چنان ماهرانه در هم مي آميزد كه شخصيت‌هاي واقعي و فراواقعي براي خواننده طبيعي و باورپذير جلوه كند. ازجمله رمان‌هاي رئاليسم جادويي مي توان به رمان الرجع البعيد فواد تكرلي نويسنده معاصر عراق و طوبا و معناي شب اثر شهرنوش پارسي‌پور رمان‌نويس معاصر ايراني اشاره كرد. . الرجع البعيد به وقايع خونين عراق سال 1962م مي¬پردازد كه با كودتاي ضد سلطنتي ارتش و پايان رژيم پادشاهي همراه بوده است. رمان پارسي¬پور هم  با اوج انقلاب مشروطه در ايران و حوادث بعد از آن تا انقلاب بهمن 57 همزمان مي¬باشد. ازآنجاكه اين رمان‌ها محصول فضاي پر از خفقان عراق و ايران است، نويسندگان آن‌ها با تلفيق واقعيت با خيال و حذف مرز ميان آن‌ها سبك رئاليسم جادويي را براي بيان ديدگاه خود برگزيده‌اند؛ لذا هدف پژوهش حاضر آن است كه به روش توصيفي - تحليلي مؤلفه هاي رئاليسم جادويي را در اين رمان‌ها استخراج و دليل كاربرد آن‌ها را مورد بررسي قرار دهد تا ضمن معرفي دو اثر مهم ادبيات داستاني عراق و ايران، شگردهاي اين نويسندگان در تلفيق عناصر خيالي با واقعيت هاي خارجي جهت تبيين و انتقال اهداف و انديشه‌هاي خاصشان كشف و معرفي شوند. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه تكرلي و پارسي‌پور در اين رمان‌ها با كمك مؤلفه هاي رئاليسم جادويي، در كنار قوه خيال خود و نگاه واقع گرايانه، واقعيت اجتماعي عصر و جامعه خويش را نشان دادند و با اين تلفيق، دغدغه هايشان را براي خواننده به شكلي هنرمندانه به تصوير كشيده‌اند و در عين حال اين مسائل و واقعيت ها در آثارشان بسيار عادي و طبيعي جلوه مي كنند و بي نياز از هرگونه تفسير و تحليل هستند.