تحليل جامعه شناختي آموزش موسيقي كلاسيك در ايران از نظرگاه پير بورديو مورد مطالعه: ساز پيانو

امروزه در ايران يادگيري سازهاي كلاسيك غربي از جمله پيانو، رواج قابل توجهي يافته‌است‌. مي‌توان گفت ياددهي ساز پيانو علاوه بر بعد تكنيكال، نيازمند بررسي از جنبه‌هاي ديگريست كه به هنگام آموزش، مدرس بايد درنظر داشته‌ باشد. رويكردي كه در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفته، رويكرد جامعه‌شناسانه است. از اين منظر، پير بورديو جامعه‌شناس قرن بيستم تأثيرات قابل توجهي بر تئوري‌هاي اجتماعي و جامعه‌شناسي تعليم و تربيت گذاشته و تحولاتي روش‌شناختي در اين حوزه‌ها ايجاد كرد‌ه‌است. اين پژوهش سعي دارد با تكيه بر نظريات بورديو نشان دهد، فراتر از موضوع استعداد و هوش موسيقيايي، مسائل متعددي وجود دارد كه باعث مي‌شود يك هنرجو نسبت به ديگري در اجراي قطعات عملكرد بهتري از خود نشان دهد. ضمن اين كه چگونه مي‌توان به راهكارهايي دست يافت كه علاوه بر آن كه باعث رشد و بالابردن مهارت‌هاي نوازندگي هنرجويان ‌شود؛ مانع از بازتوليد تثبيت و هژموني طبقه مسلط جامعه گردد؟ در اين پژوهش از روش تحقيق، تحليل محتوا استفاده شده‌است.