تقليد از فقهاي متوفي و غير اعلم

فاقد عنوان لاتين

فقيهان براي فهم احكام شرعي از طريق ادله تلاش ميكنند و نتيجه تحقيقات خود را در اختيار مكلفان قرار ميدهند. مكلفان نيز براي علم به تكاليف خود، به آثار فقيهان رجوع ميكنند. بسياري از فقها در پاسخ به اين سؤال كه «هر مكلف ميتواند به يك يا چند فقيه، زنده يا متوفي، اعلم يا غير اعلم رجوع كند» گفته اند: هر مقلدي بايد يك مرجع زنده اعلم داشته باشد؛ اما با توجه به مبناي اصلي حجيت تقليد (كه چيزي جز بناي عقلا نيست) و بررسي ساير ادله (به شيوه توصيفي - تحليلي) ميتوان به اين نتيجه رسيد: هر مكلف در هر مسأله شرعي ميتواند به فتواي يكي از فقهاي زنده يا متوفي و اعلم يا غير اعلم رجوع كند و يكي از فتواها (هرچند آسانترين آنها) را مبناي عمل خود قرار دهد. آگاهي اي كه او از اين طريق معتبر عقلايي به دست مي آورد برايش حجت است و او تكليفي بيش از اين ندارد. مرجعيت فقهي در انحصار فقيه زنده اعلم نيست؛ قابليت تشخيص اعلم نيز مورد ترديد است.

فاقد چكيده لاتين