باز سازي برف مرزهاي دائمي كواترنر پاياني در ارتفاعات جنوبي ايران مركزي

بازسازي شرايط اقليمي گذشته با توجه به پديده‌هاي فرمي يخچالي و ارتباط آنها با ارتفاع خط تعادل آب و يخ صورت مي پذيرد. بازسازي ارتفاع خط تعادل يخچال‌هاي عهد حاضر و ديرينه از جمله پارامتري است كه از آن به عنوان يك شاخص تغيير اقليم استفاده مي‌شود. هدف اصلي اين پژوهش؛ بازسازي ارتفاع خط تعادل آب و يخ (ELA) در ارتفاعات ايران مركزي در استان كرمان بر اساس شواهد ژئومورفيك يخچالي و با استفاده از روش لويز، هوفر و كف سيرك پورتر است. براي اين كار با استفاده از بازديد ميداني مورن‌هاي پاياني در امتداد دره‌هاي اصلي شناسايي و ارتفاع آنها با استفاده از GPS اندازه‌گيري شد. پس از تهيه لايه‌هاي مختلف مورد نياز در نهايت نقشه ژئومورفولوژي منطقه ترسيم و مكان دقيق مورن‌ها بر روي آن مشخص گرديد. نتايج نشان مي‌دهد كه ارتفاع بالاترين و پاينترين ELA در هفت واحد مطالعاتي بر مبناي روش‌هاي فوق به ترتيب عبارتند از: بالاترين مقدار ELA بر اساس روش لويز 4063 متر در ارتفاعات هزار و كمترين آن 2858 متر در ارتفاعات جوپار است. همچنين بالاترين مقدار ELA بر اساس روش هوفر 3875 متر در ارتفاعات هزار و كمترين آن 2682 متر در ارتفاعات جوپار است. در حال حاضر مقدار ELA منطقه مطالعاتي بر اساس آمار اقليمي 4629 متر است. بالاترين مقدار ELA بر اساس روش كف سيرك (پورتر) در ارتفاعات هزار 3518 متر و پايين ترين آن در ارتفاعات جبال بارز با ارتفاع 2953 متر بوده است. ارتفاع ناهمواري‌ها و برفگير بودن آنها علت اصلي تفاوت ELA در اين واحدهاي كوهستاني است.